Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarEén van de grootste geheimen binnen de natuurkunde is wat er gebeurt op het moment dat de kleinste deeltjes interacteren met de grootste deeltjes, dus wanneer we in aanraking komen met de kwantummechanica.
De meeste mensen zijn inmiddels bekend met Schrödingers kat, een gedachte-experiment uit de kwantummechanica.
In 1926 publiceerde Werner Heisenberg zijn onzekerheidsrelatie, die impliceert dat je niet tegelijkertijd de exacte positie en snelheid van een gegeven deeltje kunt weten. Daarmee kwam een einde aan het denkbeeld dat het mogelijk moest zijn om de toestand van het hele universum op ieder moment te voorspellen.
Kwantumtoestand
Volgens Heisenberg bevindt ieder deeltje zich in een zogeheten kwantumtoestand, een combinatie van positie en snelheid en dus geen exacte beschrijving van het gedrag van het deeltje. Ook wordt gesteld dat het bestaan van een deeltje zelfs niet echt zeker is totdat het geobserveerd wordt.
Daartoe stelde Erwin Schrödinger het volgende gedachte-experiment voor: een kat wordt in een stalen ruimte opgesloten. In een buisje zit een minuscule hoeveelheid van een radioactief element. Vervalt een atoom, dan detecteert een geigerteller dat en laat via een relais een hamertje vallen, dat een flesje met blauwzuur stuk slaat.
Als men dit systeem een uur lang aan zichzelf heeft overgelaten, zal men zeggen dat de kat nog leeft als intussen geen atoom vervallen is. Het eerste atoom dat vervalt zou de kat vergiftigd hebben.
Als het nu waar is dat een deeltje niet noodzakelijk bestaat tot het geobserveerd wordt, is het niet zeker of de hamer ooit zal vallen. Totdat de doos wordt opengemaakt, is niet zeker wat er gebeurd is. De uitsmering van mogelijkheden over het veld der waarschijnlijkheid betekent dat zolang de doos dicht is, de kat tegelijkertijd zowel in leven als dood kan zijn. Zolang er geen observatie mogelijk is, is het niet anders te zeggen.
Tijdlijnen
Toen kwam de veel-werelden-interpretatie of de theorie van parallelle universa, een interpretatie van de kwantummechanica die impliceert dat alle mogelijke alternatieve geschiedenissen en toekomsten reëel zijn – ieder daarvan representeert een werkelijke ‘wereld’ of een werkelijk ‘universum’.
Volgens deze zienswijze is de tijdlijn geen vast gegeven waarin alle gebeurtenissen zich op maar één manier voltrekken. Bij iedere gebeurtenis splitst de lijn in meerdere alternatieve tijdlijnen die elk een mogelijke uitkomst van die gebeurtenis bevatten. Dan zou bij iedere situatie waarbij meer dan één uitkomst mogelijk is, iedere uitkomst verwezenlijkt worden in een nieuw universum.
Bron: YouTube/minutephysicis
Gerelateerd:
- De wetenschap achter parallelle universa (video)
- We kunnen testen of we in een computersimulatie leven
- Zit het heelal tussen de oren?
- Het weefsel van de kosmos: universum of multiversum?
- Besta ik op meerdere plaatsen tegelijk?
Interessant
CERN laat twee deeltjes op elkaar knallen, met als gevolg een nagemaakte oerknal.Daarna worden de sporen bestudeerd,en wat blijkt??Uit twee deeltjes, zijn meerdere heelallen onstaan,als een soort van spons.Misschien is er zelfs wel een replica van de aarde, en zelfs meerdere replica,s.Denk eens aan een rotje die ontploft.De kruidsporen vliegen alle kanten uit.In geval CERN vliegen er meerdere heelallen uit.En wij wonen en leven in één daarvan.
gewoon een kattenhater die schrodinger
speculatie, maar we zullen het nooit weten, daar zijn wij als mensheid niet ver genoeg voor ontwikkeld op deze moment, als die moment ooit al gaat komen.
mijn bescheiden theorie is dat zowel alles oneindig groot als oneindig klein is, want als iets oneindig groot is en je lijnt een bepaald gebied af, is dit gebied tenslotte oneindig klein ten opzichte van het oneindige geheel..dus volgens mij bestaat het kleinste deeltje zelfs niet, er is er altijd eentje kleiner, maar in de andere richting geldt dit dus evenzeer..worlds within worlds
[quote name=”Redice”]speculatie, maar we zullen het nooit weten, daar zijn wij als mensheid niet ver genoeg voor ontwikkeld op deze moment, als die moment ooit al gaat komen.
mijn bescheiden theorie is dat zowel alles oneindig groot als oneindig klein is, want als iets oneindig groot is en je lijnt een bepaald gebied af, is dit gebied tenslotte oneindig klein ten opzichte van het oneindige geheel..dus volgens mij bestaat het kleinste deeltje zelfs niet, er is er altijd eentje kleiner, maar in de andere richting geldt dit dus evenzeer..worlds within worlds[/quote]
alles is illusie dus mogelijk,er kan zelfs in een atoom, waterdruppel, een heel universum bestaan ,stap in dat atoom of waterdruppel en je waant jezelf in een giganties universum,(eigen ondervinding in een uittreding)en zelfs kan je dat proces hierin eindeloos herhalen.