Studie: Heelal dijt niet uit

Help anderen door dit met kennissen op je social media te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Volgens een team astrofysici onder leiding van Eric Lerner van Lawrenceville Plasma Physics (LPP) dijt het heelal niet uit. In de ruimte om ons heen – op aarde, in het zonnestelsel en in de Melkweg – lijken objecten steeds kleiner en zwakker te worden terwijl ze van ons af bewegen. Hun oppervlaktehelderheid blijft daarbij constant.

De oerknaltheorie leert ons dat objecten in een uitdijend heelal niet kleiner maar groter moeten lijken, aldus de wetenschappers. In dit geval neemt de oppervlaktehelderheid af met de afstand. Het licht wordt uitgestrekt terwijl het heelal uitdijt, waardoor het steeds zwakker wordt.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

In een uitdijend universum moeten de verste sterrenstelsels een veel lagere oppervlaktehelderheid hebben dan nabijgelegen sterrenstelsels, waardoor ze met huidige telescopen niet waar te nemen zijn.

De wetenschappers zagen iets anders, zo blijkt uit hun studie in het International Journal of Modern Physics D. Ze vergeleken de omvang en helderheid van zo’n 1000 nabijgelegen en extreem verre sterrenstelsels. In tegenstelling tot de voorspelling van de Big Bang-theorie ontdekten ze dat de oppervlaktehelderheid van de nabije en de verafgelegen sterrenstelsels identiek was.

Roodverschuiving

Dit was niet de enige verrassende ontdekking. Om de oppervlaktehelderheid te kunnen bepalen moest het team eerst de absolute helderheid van de sterrenstelsels vaststellen. Dit hebben ze gedaan door de roodverschuiving van de sterrenstelsels te bepalen. De relatie tussen roodverschuiving en afstand werd vergeleken met gegevens over de helderheid van supernova’s.

Door de helderheid van verafgelegen supernova’s te vergelijken met die van dichtbij, kunnen astrofysici de afstand bepalen die het licht heeft afgelegd. Door deze afstand te vergelijken met de roodverschuiving van verre supernova’s kan de mate van versnelde expansie van het heelal worden uitgerekend. Het team concludeerde dat de afstand overal proportioneel is ten opzichte van de roodverschuiving.

Als het universum niet uitdijt, neemt de roodverschuiving als gevolg van een andere oorzaak toe met de afstand, aldus de wetenschappers. “Een dergelijke roodverschuiving, die niet wordt geassocieerd met expansie, kan in de toekomst met een ruimtevaartuig worden waargenomen binnen ons eigen zonnestelsel,” besloot Lerner.

[Sci-News.com]

Lees meer over:
big bang helderheid licht Melkweg oerknaltheorie roodverschuiving supernova zonnestelsel