Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarWe leven schouder aan schouder op een kleine, blauwe planeet die door een eindeloos uitdijend heelal zoeft. Als je er zo over nadenkt voel je je al snel erg klein. Wat we werkelijk zijn is bijna niet te geloven.
“Wij zijn dode sterren die naar de hemel turen,” zei astronoom dr. Michelle Thaller van het Goddard Space Flight Center in een recente video die gepubliceerd is door The Atlantic.
Elke cel in ons lichaam bevat de elementen die ontstaan in het brandende inwendige van een ineenstortende ster; van het ijzer in ons bloed tot calcium in onze botten en keratine in ons haar. Dat komt omdat er in het prille heelal alleen maar eenvoudige elementen bestonden, zoals waterstof.
“Het enige in het universum wat een groter atoom kan maken is een ster,” zegt Thaller. “Het hele periodiek systeem, ieder element, wordt gecreëerd in een ster. Die ster evolueert of explodeert, en hier zijn wij.”
De moleculen in ons lichaam zijn ooit ontstaan in fenomenen in de ruimte. We zijn letterlijk gemaakt van sterrenstof. En, zoals Carl Sagan daar ooit aan toevoegde, daarmee zijn we een manier waarop de kosmos zichzelf leert kennen.
Interessant
Sterren worden toch ook weer op de een of andere manier opnieuw ‘geboren’ lijkt me. Dus ik geloof nooit dat er geen sterren meer zullen zijn.
Het leven blijft een raadsel.
Ja, we zijn een manier waarop de kosmos zichzelf leert kennen. Oftewel de scheppers die het geschapene kennen.
Dit is nauwelijks nieuws… iedereen en alles is van sterrenstof gemaakt.
Heel mooi geformuleerd…alles vergaat en wordt opnieuw geboren,in het heelal en op de planeten,ook de aarde…ook met ons gaat dat zo….nou de mens zover krijgen dat ze zichzelf gaan leren kennen,als onderdeel van het geheel……. en waaruit we uit bestaan……komen we in ieder geval een stuk verder….