NineForNews.nl Vrij en onafhankelijk nieuws
Een violist die maar liefst 17 bijna-doodervaringen overleefde, claimt tijdens een coma een bezoek te hebben gebracht aan het hiernamaals.
Paul Robertson, een beroemde violist, overleed op 26 juli jongstleden aan hartziekte, maar had de dood al veel vaker in de ogen gekeken. De terminaal zieke musicus, die op 63-jarige leeftijd stierf, schrijft in zijn memoires over het leven na de dood.
In het boek bespreekt Robertson een aantal bijna-doodervaringen die hij had toen hij acht jaar geleden na een gesprongen aorta in coma raakte. Drie weken lang lag hij bewusteloos in St George’s Hospital in Londen.
Aziatische godin
Bijna-doodervaring (iStock)
In die periode had de violist een aantal visioenen die volgens hem bewijs zijn voor leven na de dood. Tijdens één van de bijna-doodervaringen werd hij naar eigen zeggen tegengehouden bij de hemel door een groep lachende engelen die naar aftershave roken.
Vervolgens baadde hij in de aura van een ‘Aziatische godin’ en zag hij zichzelf als een husky in het Noordpoolgebied. Hij was ook getuige van een middeleeuwse varkensslachting en lag onder water in een ‘schip van de doden’.
Atoomaanval op Hiroshima
Tijdens de operatie stond het hart van Robertson 34 minuten lang stil. “Terwijl ik daar lag, voelde ik hoe ik stierf – prachtig, extatisch, transcedentaal.”
Eerder sprak de musicus zich openlijk uit over een visioen waarin hij de atoomaanval op Hiroshima meemaakte en een pijnlijke dood stierf als gevolg van de explosie. Robertson wilde nog één boek schrijven om zijn visioenen met de wereld te delen.
[The Sunday Times]
Er is meer leven na de dood, dan er voor.
Zo is dat 😀
“Een violist die maar liefst 17 bijna-doodervaringen overleefde”
Iedereen die een bijna-doodervaring heeft gehad, heeft deze overleefd. Daarom heet het toch ook een BIJNA-doodervaring…
Als c-programmeur en java-developer (API’s tbv software voor o.a Cambridge en Oxford) ben ik gedwongen om ellenlange codes van a tot z kloppend te krijgen. Alle functies die ik programmeer moeten in 100% van de gevallen werken; niet in 99%. Dan pas ben ik tevreden.
In mijn jeugd had ik veel paranormale ervaringen en skipping frames dromen. Daar ligt ook mijn echte interesse. Alleen lukt het me niet om mijn theorieën 100% kloppend te krijgen. Ik ben gewend al mijn producten grondig uit te testen en te debug-en.
Bv: Is een Gray een astrale entiteit. (een abduction voorkom je niet door ramen en deuren te sluiten, ze staan gewoon naast je bed) of een biological entity (Phil Schneider shot one dead)
Als we zouden weten wat er na de dood is dan weet ik zeker dat we ons leven anders zouden invullen. In wezen zijn we nu hybride: lichaam en ziel. Althans, dat is op basis van mijn ervaringen de enige logische conclusie.
Misschien kunnen we elkaar helpen in deze interessante zoektocht 🙂
Wat we zeker weten is dat na de dood we geen karma meer kunnen verrichten. Dus al het goede wat je wil doen, kun je beter hier en nu doen, want daarna krijg je pas weer een kans als je weer geboren wordt in een fysieke lichaam.
Waarom wordt er in het stuk meerdere malen gezegd dat meneer violist is? Wat voor toegevoegde waarde heeft dat in dit geheel? Lijkt er nu namelijk op door elke keer te zeggen dat meneer violist is er meer waarde aan zijn getuigenis gegeven wordt. Beetje vreemd.
het zal achteraf wel een commercial voor after shave blijken te zijn. ‘smell like an angel’
De terminaal zieke musicus, die op 55-jarige leeftijd stierf, …
Even opgezocht: Paul Robertson, born November 1 1952, died July 26 2016 = 63 jaar !
niet goed gelezen er staat 63 jaar
In het artikel staat dat hij overleed op 63 jarige leeftijd. Hoe kom jij erbij dat dit 55 jaar is.
Er is nog nooit iemand uit de dood teruggekomen. Bijna dood telt niet mee, lijkt me.
“Er is meer leven na de dood, dan er voor”. Okay. Gold dat ook voor de cro-magnonmens, Neanderthaler, voorouders van deze soorten? Vanaf welk evolutionair punt is er leven na de dood? Ik kom er niet uit.
Vreemd , 17 verschillende verhalen.