Zwarte gaten en wormholes: geheime sluiproutes in de ruimte

Help door dit artikel met iedereen op je socials te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Een wormgat of ‘wormhole’ is een korte weg in het universum om sneller naar een ander punt te reizen dan je normaal zou doen.

De Duitse natuurkundige wetenschappers en onderzoekers Burkhard Kleihaus en Julta Kunz van de Universiteit van Oldenburg en de Griekse Panagiota Kanti van de Universiteit van Ioannina doen uitgebreid wetenschappelijk onderzoek naar wormgaten.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

Zij zien deze als een mogelijkheid verschillende delen van het universum met elkaar te verbinden.

Alpha Centauri

De dichtstbijzijnde ster, Alpha Centauri, staat op 4,36 lichtjaar afstand. Een lichtjaar is de afstand die het licht, met een snelheid van 300.000 km per seconde, in één jaar overbrugt. Dat is dus 9,46 biljoen kilometer. Een ongelooflijke afstand.

Met onze huidige rakettechniek zouden we er 27.000 jaar over doen om een bezoekje te kunnen brengen aan onze buren in Alpha Centauri.

Door de lichtmuur gaan

Vroeger geloofde men dat je niet sneller kon gaan dan het geluid. Toch ging men in 1947 door de geluidsmuur heen. De Amerikaan Chuck Yeager was destijds de eerste in zijn raketvliegtuig Bell XS-1.

Om op een fatsoenlijke manier te ruimtereizen zal men toch ook door de ‘lichtmuur’ heen moeten gaan. Anno 2012 lijkt dit nog gebeurd ook. Wetenschappers van de Europese Organisatie voor Kernonderzoek (CERN) hebben bij herhaling vastgesteld dat een minuscuul deeltje, het zogenaamde neutrino, sneller gaat dan het licht.

Het probleem is echter dat deze bevindingen niet stroken met de relativiteitstheorie van Einstein. Deze theorie gaat ervan uit dat de lichtsnelheid constant is en dat er niets sneller kan gaan dan het licht. De wetenschap kan hierdoor nauwelijks geloven dat de bevindingen van de CERN kloppen. Er moeten fouten gemaakt zijn. En dus zal de CERN het experiment nog heel vaak opnieuw moeten uitvoeren om te kijken of het echt wel klopt.

We weten echter al enkele decennia dat de relativiteitstheorie van Einstein niet klopt. Licht reist met een andere snelheid door vacuüm dan door glas. Hierdoor wordt licht in glas gebroken en ontstaat een prisma van kleuren. De theorie van Einstein is echter wel praktisch in de praktijk, net als die van Newton. Vandaar dat men heel vasthoudend is.

Wormholes

Maar ook al breken we door de lichtmuur heen, dan nog is dit niet genoeg om de enorme afstanden in het heelal comfortabel en binnen redelijke tijd af te leggen.

Onze Melkweg, waarin de zon slechts één van de circa 400 miljard sterren is, heeft een diameter van 100.000 lichtjaar. Dat zijn duizelingwekkende getallen. De Amerikaanse sterrenkundige Carl Sagan beschreef in zijn boek en film ‘Contact’ een sluiproute om door het heelal te reizen. Via een wormgat of wormhole.

Wetenschappelijk onderzoek wormholes

Een team van Duitse en Griekse natuurkundigen doet hier nu verder onderzoek naar. Zij toonden al aan dat een wormgat te bouwen is zonder dat daar een materieel substraat voor nodig is.

Een wormgat is een directe verbinding in de ruimte tussen twee punten die heel ver uit elkaar liggen. Wormgat, de naam zegt het al. Om het je beter voor te kunnen stellen kun je de ruimte zien als een theedoek met heuvels en dalen die door de zwaartekracht worden veroorzaakt. Om van het ene punt naar het andere te komen moet je de weg over het doek afleggen. Als de twee punten door een gelukkige vouw dicht bij elkaar liggen in de driedimensionale ruimte eromheen zou je een directe verbindingsweg kunnen maken.

Een wormgat of wormhole is dus een korte weg in het universum om sneller naar een ander punt te reizen dan je normaal zou doen. De Duitse natuurkundige wetenschappers en onderzoekers Burkhard Kleihaus en Julta Kunz van de Universiteit van Oldenburg en de Griekse Panagiota Kanti van de Universiteit van Ioannina doen uitgebreid wetenschappelijk onderzoek naar wormgaten. Zij zien deze als een mogelijkheid verschillende delen van het universum met elkaar te verbinden. Wormgaten zijn echter tot nog toe alleen berekend door natuurkundigen en nog niet concreet aangetoond in het heelal.

Zwarte gaten

Zwarte gaten zijn wel met waarnemingen aangetoond en we weten ook hoe deze zwarte gaten in het heelal ontstaan. De term ‘zwart gat’ werd in 1967 voor het eerst gebruikt door John Archibald Wheeler. Een zwart gat ontstaat wanneer een zware, maar verder normale ster sterft. Wij kunnen niet in een zwart gat kijken, maar wel het materiaal waarnemen dat in een zwart gat valt of erdoor aangetrokken wordt. Op deze manier hebben sterrenkundigen zwarte gaten ontdekt en hun massa bepaald aan de hand van nauwkeurige waarnemingen. Het heelal blijkt gevuld te zijn met miljarden zwarte gaten.

Aangezien we niet in een zwart gat kunnen kijken weten we niet waar het op uitkomt of waar het naartoe gaat. Natuurkundigen en wiskundigen hebben wel ontdekt dat ruimte en tijd nabij een zwart gat ongebruikelijk functioneren en ongewone eigenschappen vertonen.

Interstellair reizen

Vooralsnog is het een mysterieuze bodemloze put waarvan wij niet weten wat er precies in gebeurt. Verder onderzoek moet de mogelijkheden en kwaliteiten van een zwart gat nog aantonen. Het zou evenwel heel goed kunnen dat een zwart gat, net als een wormhole, de mogelijkheid biedt om interstellair te kunnen reizen.

Misschien maken buitenaardse wezens gebruik van deze door ons nog onbegrepen mogelijkheden en zat Carl Sagan er niet eens zo gek ver naast in zijn boek en film ‘Contact’.

Richard Hoofs is holistisch arts

Gerelateerd:

• Met de intergalactische metro door wormgaten reizen
• Voyager’s boodschap, van hersengolven tot Sumerische groet
• Zwarte gaten en pulsars kunnen extra dimensies onthullen
• Zwarte gaten mogelijk gevormd door intelligente beschavingen
• Leven buitenaardse beschavingen in zwarte gaten?

Lees meer over: