Alona getuigt over vaccinatieschade: ‘Ik had het gevoel alsof mijn lichaam verticaal doorgesneden was’

De gynaecoloog zei: we weten het niet.

En vooral we willen het niet weten.
Want daarxoor hebben we een ‘wetenschappelijke’ opleiding gedaan, die pharma politiek en ‘carriere’ correct is….

Laf tot op het merg.

WAT een ongelooflijke NACHTMERRIE voor deze arme, misleide 49-jarige vrouw!

En dan verwacht ik nu al, dat er weer heel veel reacties zullen zijn van: Dan had je maar niet zo dom moeten zijn om de artsen EN de regering te vertrouwen.

Maar…. sorry, ik KAN en WIL niet oordelen. Voor iedereen zijn er andere redenen om WEL mee te hebben gedaan.

Natuurlijk zijn er, vooral de jongeren onder ons, die zich niet buitengesloten wilden voelen. Zij wilden een zo normaal mogelijk leven hebben met sporten, uitgaan enz.

Daar heb IK absoluut begrip voor. En denk eens aan de werkgevers, die hun werknemers pushten om de prik te gaan halen.

En dan vergeet ik nog een belangrijke groep: Heel veel opa’s en oma’s hebben, omdat zij bang waren hun kinderen en kleinkinderen te verliezen, de prik gehaald.

WIJ (mijn man en ik) hebben onze hele familie, kinderen en kleinkinderen, verloren, omdat wij onder geen enkel beding hier aan mee wilden doen.

Dat is voor ons nog steeds iedere dag een enorm gelag. Maar als ik zo’n verhaal weer lees over deze arme vrouw, genaamd Alona, dan prijs ik ons gelukkig dat wij niet bezweken zijn onder de geweldige druk.

Kort geleden las ik een stukje van een arts of wetenschapper (weet ik niet meer exact), die de allergrootste bewondering had voor IEDEREEN, jong en oud, die zijn of haar rug recht heeft weten te houden.
Hij zei, dat dit de allergrootste psychologische angstcampagne is geweest, OOIT uitgevoerd op de mensheid.

Wij mogen dus geweldig trots zijn op onszelf.

Wat deze vrouw is overkomen (en waarschijnlijk nog steeds overkomt) is méér dan verschrikkelijk. Haar leven is, naar ik aanneem, voor altijd verwoest.

Het is aan ONS haar niet te veroordelen, maar in liefde aan haar te denken. En vanuit het diepst van ons hart hopen, dat de zon OOIT nog voor haar zal gaan schijnen.