Complottheoretici: “Gelekte stukken onthullen dat NASA weet dat Planeet X (Nibiru) eraan komt”

pilske schreef:

Laten we elkaar inspireren, we zijn met z’n allen goed bezig, we staan met z’n allen sterk hier, denken over veel dingen hetzelfde en weer anderen lezen dingen waar ze nooit over na gedacht hebben dat het zo kan zijn, sluit gewoon niets uit, ook wij zijn met z’n allen op dit forum heel ver en goed bezig, omdat ieder zijn eigen onderzoek stelt in hetgeen hem verbaast/ interesseert,…..ik ben ervan overtuigd dat wij meer kennis hebben van hoe het allemaal werkelijk in elkaar zit, dan bij een regeringslid die kandidaat 40 is op een lijst een politieke partij, die laten zich leiden door hebzucht, succes en macht, kijk hoe arm zij zijn in hun denken,…zorg gewoon goed voorjezelf en je naaste!Laten we elkaars gidsen zijn!!

https://www.youtube.com/watch?v=0k159T1DrEU

"feitje, bedankt" schreef:

“Interessante termen die je gebruikt waar kan ik dit lezen om dit überhaupt te begrijpen waar je het over hebt”
Corioliskrachten ontstaan doordat iets draait; bijv. als je op een draaimolen zit en je gooit een bal naar iemand aan de andere kant, dan lijkt de bal in een bocht te gaan; rol je iets rustiger een balletje over de bodem een beetje tegen de draairichting in naar binnen dan maakt het balletje zelfs een mooi rondje. Op de Aardbol zie je hetzelfde: Een wind die op het noordelijk halfrond van een noordelijker gelegen hogedrukgebied naar een zuidelijker lagedrukgebied stroomt krijgt een afwijking naar het westen en spiraliseert tegen de klok in naar het lagedrukgebied, doordat de oostwaartse draaisnelheid op hoge breedte kleiner is dan op lage breedte en de wind dus een beetje achterop raakt in vergelijking met het lagedrukgebied. Ook passaatwinden die van de keerkring naar de evenaar waaien gaan op het noordelijk halfrond van NO naar ZW en op het zuidelijk halfrond van ZO naar NW.
En siderische dag is de tijd die is verstreken nadat we de draaiende sterrenhemel weer precies op dezelfde plek zien. Richt je je telescoop op een bepaalde ster recht in het zuiden op middernacht en je kijkt de volgende nacht weer dan zie je die ster weer in het zuiden na 23h56mo4s. Dat is de rotatieperiode van de Aarde. Maar doordat de Aarde ondertussen ook een stukje is opgeschoven in zijn baan om de zon, duurt het 3m56s langer voordat de zon weer in dezelfde richting wordt waargenomen. Dat noem je de zonnedag, of synodische dag. Min of meer hetzelfde geldt voor de maand. De maan beweegt t.o.v de sterrenachtergrond en na 27,5 dag staat ie weer precies op dezelfde plek tussen de sterren; dat noem je de siderische maand. Maar omdat Aarde+Maan in die tijd een stuk zijn opgeschoven duurt het 2 dagen langer voordat je de maan weer in dezelfde schijngestalte ziet (bijv volle maan) omdat daarbij de onderlinge posities t.o.v. de zon van belang zijn; dit duurt 29,5 dag en dat noem je de synodische maand.
Als je de posities van stukje sterrenhemel door een telescoop bekijkt en vastlegt op een foto en je herhaalt iedere bijv. maand, dan blijken sommige sterren een heel klein rondje of ellipsje te maken in een jaar tijd. Dat zijn de “dichterbij” gelegen sterren (tot op een afstand van 1000 lichtjaar) die door de om de zon bewegende aarde t.o.v. de achtergrondsterren bewegen. Je hebt wel een telescoop nodig, want zelfs voor de dichtstbijzijnde ster is die jaarlijkse beweging niet meer dan 1 boogseconde (1/3600 deel van een graad of 1/1800 deel van een maandiameter.
Je bent het waarschijnlijk eens met de termen die Neil gebruikte dat wat hij zegt is absoluut en niet te beargumenteren.
“We draaien zogenaamd met allerlei snelheden overal omheen maar al de sterren blijven exact waar de oude culturen duizenden jaren van uit gingen op dezelfde plaats, niets veranderd !
Je kunt zelf al kijken wat waar staat in 2030 mbt de sterren tov de aarde.”
Sterren blijven niet EXACT waar ze duizenden jaren geleden waren, maar veel is er niet veranderd, afgezien van sommige sterren die dichtbij staan en zelf een behoorlijk grote snelheid hebben, zoals de ster van Barnard) van de plaats van de noordelijke hemelpool, die in het verlengde van de rotatie-as van de Aarde ligt, doordat die aardas in ongeveer 26.000 jaar een tolbeweging maakt (precessie).
Dit is omdat de sterren zo ontiegelijk ver weg staan. De dichtstbijzijnde ster staat op 4,2 lichtjaar, dat is 250.000 x de afstand tussen de aarde en de zon. Ook al beweegt het zonnestelsel met 83.000 km/u (in de richting van het sterrenbeeld Hercules) en dat lijkt ontzettend snel, in een jaar tijd is de afgelegde afstand 727 miljoen km, dat is 0,000077 x 1 lichtjaar. Na 1400 jaar heeft de zon nog maar 1/10 lichtjaar afgelegd. Als je in een een planetariumprogramma kijkt hoe de sterrenhemel er over 100.000 jaar uitziet, dat zie je wel degelijk een duidelijk zichtbaar veranderende sterrenhemel.

“Ik voel toch echt dat de aarde niet draait en kan dat nergens aan zien, jij wel waar dan aan ?”
Als je in een TGV zit en je kijkt niet naar buiten dan voel je ook niet dat de trein met 300 km/u rijdt. Als de rails perfect glad zouden zijn (geen hobbeltjes), en de gordijntjes zijn dicht, dan kun je onmogelijk zeggen of je beweegt of niet. Omdat de atmosfeer gewoon meebeweegt en de aarde niet over hobbeltjes beweegt voel je daar als mens inderdaad niets van.
Om met beide benen op de grond te blijven: van de verazona narrows bridge moets worden ontworpen, rekening houdend met de kromming vd Aarde, waardoor de twee pylonen aan weerskanten, 1300 m uit elkaar, hebben de bovenkant 41 mm verder uit elkaar dan de onderkant; ze staan evengoed loodrecht op het wateroppervlak.
“Ja en wat weten we van water , dat het altijd waterpas is , altijd dit is een Feit !!”
Waterpas betekent evenwijdig aan het aardoppervlak, dus als het aardoppervlak gekromd is, dan is het water ook gekromd. Anders gezegd: Water wordt “recht naar beneden” aangetrokken, dwz loodrecht op het aardoppervlak ter plekke, niet loodrecht op het stukje grond waar jij staat.
“Zie hier dat die brug waar je het over hebt, die zelf de bolling bezit over het water !”
Ik had het niet over de vorm van de brug zelf, die is om bouwkundige redenen in een boogje gemaakt. Ik had het over de twee torens aan weerszijden. Die staan perfect loodrecht op het wateroppervlak, maar toch zit tussen de bovenkanten 4 cm meer afstand dan tussen de onderkanten.
“Hier nog een andere brug die het bewijs levert dat er geen rekening mee wordt gehouden wat technisch gezien onmogelijk is.”
Dit is het zoveelste filmpje waaruit blijkt dat de maker niet snapt waar ie het over heeft. Zij redenering is dat voor die brug over 38,4 km (ik reken even om naar onze eenheden) een kromming van 115 m verwacht mag worden. Klopt. En dat die brug dus 115 meter langer zou moeten zijn… ? Dat is onzin. Die 115 m is wat het uiteinde lager ligt vergeleken met een niet gekromde brug. Als je wilt weten hoeveel de brug langer zou moeten zijn moet je het verschil in afstand over een klein stukje (38,4 km) omtrek van de aarde (met een bolstraal van 6375 km) en het stukje omtrek met een iets grotere straal (ik neem aan dat de brug 10 m boven het wateroppervlak ligt dus dan wordt de straal 6375,01 km) maar wel dezelfde hoek berekenen. Die berekening ziet er als volgt uit. De omtrek van een cirkel is 2pi x straal, dus de brug heeft een lengte van 6375,01/6375 x 38,4 = 38,40006 km. Dat is dus 0,00006 km langer = 0,06m langer = 6 cm = ongeveer 2 inch – precies wat vermeld was.
“Niet te vergeten deze kaart die in een museum gevonden is”
En? Iedere kaart is een projectie van het boloppervlak op een plat stuk papier of een plat scherm. Dit is één (azimuthale afstandsgetrouwe) van de vele mogelijkheden. Er is gekozen om de Noordpool in het midden te plaatsen. Je had ook Afrika in het midden kunnen plaatsen, dan krijg je dit: https://nl.wikipedia.org/wiki/Afstandsgetrouwe_azimutale_projectie#/media/File:World_borders_eqaz.png.
Helaas kloppen de vormen aan de rand dan niet meer. Iedere projectie is een compromis.
“Schepen die achter de horizon zouden moeten verdwijnen gezien de afstand zijn nog steeds zicht baar wat technisch gezien niet mogelijk is”
Het filmpje dat je plaatst is hetzelfde filmpje van een schip dat juist wel achter de horizon verdwijnt. (vergissing?) Overigens komen flat-earthers vaak met filmpjes waarop iets te zien zou zijn op een afstand waarop door de kromming dat al achter de horizon zou moeten zijn. Maar door refractie breken lichtstralen in de atmosfeer, waardoor je a.h.w. met een boogje een stuk verder “achter” de horizon kunt kijken. Zo is bekend dat de zon altijd “te laat” onder gaat: als je ziet dat de onderrand de horizon raakt is hij eigenlijk al helemaal onder! Door dezelfde oorzaak lijkt de ondergaande zon ook platter te worden. Dit effect varieert met o.a. de temperatuurgradiënt in de atmosfeer. Hier vind je daarover een (beetje technische) uitleg.
“Verklaar dit maar eens hoe de zon draait boven Alaska , he wat hoe is dit nu mogelijk als hij in het oosten opkomt en in het westen ondergaat ?!!”
De maker van dit filmpje snapt dus niet dat de aardas 23° gekanteld is t.o.v. het baanvlak om de zon. In onze zomer is de Noordpool dus 23° naar de zon toe gekanteld, waardoor tot op 23° van de Noordpool (de poolcirkel) de zon niet meer ondergaat. Dat is toch niet zo ingewikkeld?
De zon komt GEMIDDELD over het jaar in het oosten op en gaat in het westen onder. Op de evenaar klopt dat het hele jaar door. In Nederland komt de zon rond 21 juni in het noordoosten op en gaat in het noordwesten onder (rond 21 december komt ie in het zuidoosten op en gaat in het zuidwesten onder). Hoe hoger je komt, hoe verder die punten naar het noorden opschuiven en hoe langer de dag wordt. Overigens vond ik iets eerder nog een bewijs van dat ook deze meneer niet weet waar hij over praat: hij beweert dat de poolster altijd op dezelfde plaats staat. Dat klopt niet. Zie hierboven het stukje over precessie.
Misschien kun je me tenslotte uitleggen waardoor op het zuidelijk halfrond de hemel de andere kant opdraait (tegen de klok in) en waardoor je daar een totaal andere sterrenhemel ziet.