Multidimensionaal universum in ons brein ontdekt. Na het lezen hiervan zul je nooit meer op dezelfde manier naar je hersenen kijken

Het dominante wereldbeeld wordt momenteel gedicteerd door de dogmata van het wetenschappelijk materialisme. Alleen materie is dan echt en al de rest niet. Daarbij bestaat de overtuiging dat materie geen bewustzijn kan hebben, laat staan kan opwekken. Tegelijkertijd bestaat het kenbare universum maar slechts voor 4% uit materie en materie op zich bestaat voor 99,9999% uit lege ruimte. Hoe wonderbaarlijk wordt het bestaan dan ineens.

Vóór de oerknal bestonden tijd, ruimte en materie niet. Causaal denken gebiedt dan te veronderstellen dat de oorzaak van de oerknal immaterieel moet zijn geweest. Volgens het wetenschappelijk materialisme kan dat niet. De oerknal is vervolgens eveens onwaarschijnlijk, want het is onmogelijk dat zo maar ineens alles uit niets is ontstaan.

Snappen we er nog iets van? We kunnen bijvoorbeeld concluderen dat God hier werkzaam is. Dat leidt tot angstreductie, net als het idee dat we zaken kunnen begrijpen via de wetenschappelijke onderzoeksmethode.

Zowel religie als wetenschap zijn allebei geloofssystemen, gebaseerd op veronderstellingen waarvan de correctheid nooit kan worden bewezen, simpelweg omdat we denken in symbolen. Taal is een symbolisch systeem en een symbool is een model en dus een vereenvoudiging van een werkelijkheid waarvan de complexiteit nooit kan worden gevat binnen het kader van een reductionistisch wereldbeeld.

Holistisch denken is bijgevolg een logische uitweg, maar het is niet makkelijk. Dat is wel grappig als je bedenkt dat deze “werkelijkheid” holografisch werkt, net als onze hersenen. Experimenten op het vlak van de quantummechanica hebben aangetoond dat subatomaire deeltjes hun gedrag aanpassen aan de verwachtingen van de onderzoeker. Simpel gezegd: je ziet wat je verwacht te zien. Verander je overtuigingen en de perceptie van de “werkelijkheid” verandert. Mensen die na een operatie ineens optisch functionele ogen krijgen, kunnen niet meteen waarnemen omdat je niet met je ogen kijkt. Waarneming is iets dat wordt aangeleerd en heel wat van die mensen verlangen terug naar de tijd van “blindheid” omdat ze de psychische belasting van de nieuwe prikkelstroom niet aankunnen.

We ervaren alleen onze percepties in het hier en nu, niet de eigenlijke werkelijkheid. Er is dan ook geen absolute werkelijkheid voor mensen: er zijn alleen maar interpretaties van patronen van trillingen. Toch is de overtuiging groot dat onze indrukken een 1-op-1-weergave zijn van datgene wat we de werkelijkheid noemen. Zonder bewustzijn is die “werkelijkheid” er echter niet meer. Bewustzijn lijkt ook vooraf te gaan aan materie en diverse experimenten laten zien dat werkende hersenen niet nodig zijn voor bewustzijn. Dat lijkt dan ook weer te kloppen met de vaststelling dat je geen bewustzijn kunt maken door dode stoffen met elkaar te laten reageren.