Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarSir Roger Penrose is één van de belangrijkste wetenschappers in de relativiteitstheorie en kwantummechanica. Samen met Stuart Hamerhoff, een Amerikaanse anesthesist en hersenonderzoeker, ontwikkelde hij een nieuwe theorie over bewustzijn.
Die bleef omstreden omdat niemand haar kon bewijzen. Tot nu toe. Na vijf jaar onderzoek op hersencellen met een atoomscanner bevestigt nanowetenschapper Anirban Bandyopadhyay de theorie. En hij voegt eraan toe: niet alleen kwantumfluctuaties spelen een rol in onze neuronen; ze communiceren ook via geluidsgolven.
Roger Penrose (82), emeritus hoogleraar wis- en natuurkunde van de Oxford-universiteit, heeft een eigen theorie over bewustzijn die haaks staat op de neurowetenschappen. Dat miljarden hersencellen in ons brein met elkaar knap ingewikkelde netwerken vormen, is volgens hem niet voldoende aanleiding voor bewustzijn.
Diepgaand begrijpen
Hét missende ingrediënt is volgens Penrose ‘een diepgaand begrijpen’ dat buiten rekenkracht omgaat. Onze hersencellen hebben daartoe waarschijnlijk toegang tot een speciaal fenomeen, zegt de hoogleraar: de kwantummechanica.
Dat is een tak van de natuurkunde die verklaart hoe kleine deeltjes zoals elektronen bijvoorbeeld op meerdere plekken tegelijk kunnen bestaan, of in meerdere toestanden tegelijk kunnen verkeren. Volgens Penrose helpt de speelruimte van zulke kwantumtoestanden onze neuronen hun normale rekenkracht te overstijgen, waarmee de deur naar bewustzijn is geopend.
Ziel
Hameroff veronderstelt dat kleine buisjes binnen onze hersencellen bewustzijn voortbrengen: de microtubuli. Die zouden een soort oerbewustzijn uit de kwantumwereld tappen en doorgeven aan de rest van het brein.
In het blad Physics of Life Reviews schrijven Penrose en Hameroff dat Bandyopadhyay, werkzaam als natuurkundige aan het Nationaal Instituut voor Materiaalwetenschap (NIMS) in Japan, aanwijzingen voor kwantumeffecten in deze buisjes heeft ontdekt.
In een boekhoofdstuk dat Hameroff samen met Deepak Chopra heeft geschreven, zegt de anesthesist dat het kwantumbrein een goede verklaring biedt voor bijna-doodervaringen, het gezonde effect van meditatie en het bestaan van de ziel.
[Elsevier]
Interessant
Het bewustzijn komt uiteindelijk neer op de staat van VERLICHTING bij het individu en welke ontstaat middels een mutatie in de hersenen.. Via meditatie is dit te bereiken.
Hehehe !! 😉 Eindelijk !!!! de toekomst !! Ik hoop dat deze denkwijze door alle waanzinnig slimme mensen van de wereld snel verder ontwikkeld wordt !!!
Ik snap er niets van. Ik ben niet de enige denk ik. !
Het is aardig in de buurt. Ons bewustzijn is een onsterfelijk onderdeel van ons “zijn”. Het stoffelijke lichaam en ook het brein is slechts een interface vanuit een fijnstoffelijke naar een dicht stoffelijke realiteit. Ons lichaam is slechts een verpakking.
Zodra we sterven blijft het fijnstoffelijke, de ziel, over. Dat is niets anders dan een vorm van energie. Energie gaat nooit verloren. Maar daarmee is het ook zo dat alles wat we in deze wereld zeggen, denken en doen opgeslagen blijft.
Na dit leven worden we met deze informatie geconfronteerd. Het is doorslaggevend bij de vraag of we naar een hoger niveau, richting Goddelijk, promoveren of reincarneren terug in deze wereld om opnieuw lessen te leren. Ook is er een groep zielen die tussen het grof- en fijnstoffelijke in blijft. Deze zielen proberen bezit te nemen van de lichamen van mensen die op aarde zijn. Dit om de aardse gewoonten en lusten waar ze maar niet van kunnen loskomen middels het lichaam van een ander te herbeleven.
De kwantum fysica is een wetenschap waarmee in feite verklaard kan worden dat een deeltje op twee plaatsen tegelijk kan zijn en bewijst dat het mogelijk is dat wanneer we doodgaan een deel van ons, het bewustzijn, op een andere plek verder functioneert. Overigens is ons bewustzijn nu al in de fijnstoffelijke wereld maar door het, ouderwets omschreven, zilveren koord met het lichaam verbonden.
Alles in dit leven heeft een functie. Niets is nutteloos. Het leven op aarde heeft alleen zin als er een vervolg is. En dat komt nu eindelijk meer en meer ook vanuit de echte wetenschap in beeld.
Dit alles heeft weinig met religie te maken. Het is een kosmische wetmatigheid die simpel is gebaseerd op harmonie. Zonder harmonie geen synergie en geen voortuitgang in het groeiproces van van onze ziel.