Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarEen gastbijdrage van Karel Beckman. Avondklok!
Onze grote leider heeft erom gesmeekt, en we krijgen hem.
Avondklok.
Een klok die we alleen hebben horen luiden in onze geschiedenisboeken. We wisten al lang niet meer waar die klepel hing. Nu luidt hij weer, voor ons, in januari 2021.
Ik ben er blij mee. Ik heb mijn hoop gevestigd op de avondklok. Ik hoop dat het galmen van de avondklok mijn medeburgers wakker zal schudden. Hen zich eindelijk die ene vraag zal laten stellen die nooit wordt gesteld.
Al vele maanden roep ik dat we in een dictatuur terecht zijn gekomen. Het maakte geen indruk.
Lockdowns, anderhalve meter, gedwongen bedrijfssluitingen, een verbod op samenkomsten, kantoorwerken, sporten, reizen, dansen, feesten. Opgesloten bejaarden die eenzaam stierven. De maatregelen werden geaccepteerd als noodzakelijk. Dictatuur, hoezo dictatuur?
De noodwet? De democratie die we allemaal zo hoog hebben zitten werd terzijde geschoven, de rechtsstaat werd met voeten getreden, zoals de Nederlandse Orde van Advocaten vaststelde. Maar nee, de noodwet was noodzakelijk.
De mondkapjesplicht – ook gelaten geslikt. Hoewel maandenlang was betoogd door de autoriteiten dat mondkapjes niet werken, en er geen enkele reden was om daar opeens anders over te denken, lieten mensen de mondkapjesplicht over zich heen komen. Nog steeds.
We doen het voor een ander, kregen we te horen. Als het voor een ander is, tellen rechten blijkbaar niet meer.
De vaccinatie-propaganda-campagne dan – waar ze in de DDR een puntje aan hadden kunnen zuigen – en de vaccinatieplicht die, dat weet iedereen, eraan zit te komen, als je nog normaal wilt kunnen leven? Mag allemaal. Voor het goede doel.
Alsof dictaturen zich niet altijd rechtvaardigen met het een of andere hogere doel.
Feiten en cijfers? Niets maakte indruk. “Er is geen relatie tussen lockdowns, anderhalve meter, mondkapjes – en coronasterfte. Als die maatregelen al iets doen, is het de virusverspreiding uitstellen – en de groepsimmuniteit vertragen. Diezelfde groepsimmuniteit die door de autoriteiten is verboden – tenzij hij wordt bereikt door vaccinaties.”
Dat soort argumenten. Aangevoerd door topwetenschappers van Oxford, Harvard, Stanford. Professoren die zeiden, “zorg dat de jeugd corona krijgt, dat is de beste bescherming voor de ouderen.”
Hielp allemaal niet.
Sterftecijfers. Ze liggen in 2020 niet significant hoger dan in voorgaande jaren, niet in Nederland, niet in andere landen. Nog een wonder eigenlijk, als je nagaat hoeveel extra doden de coronamaatregelen hebben veroorzaakt. De zelfmoorden onder jongeren rijzen de pan uit. “De kosten zijn vele malen hoger dan de baten, ook in termen van gezondheid,” riep een keur aan bezorgde artsen, wetenschappers en dissidente commentatoren.
Geen effect.
Iemand schreef me: dit is toch niet the end of the world as we know it?
De samenleving waar we nu in leven. De regels. De angst. De paniek. NIET the end of the world as we know it?
Maar gelukkig. Nu is er de avondklok.
Hier kan niemand meer omheen. We worden nu van staatswege opgesloten in ons eigen huis in de avond- en nachtelijke uren.
Daarmee zijn we eindelijk officieel een dictatuur!
En het mooie van de avondklok is dat niemand nog met droge ogen kan beweren dat er een medische rechtvaardiging voor is. Een legitieme reden.
De avondklok zet het hele coronabeleid te kijk.
Iedereen die oprecht gelooft dat het allemaal nodig is vanwege de volksgezondheid, zal zich nu toch moeten afvragen of dat wel zo is.
Dat zou bevrijdend moeten werken.
Niemand hoeft nu nog, om morele redenen, blind in het beleid te geloven. Iedereen kan nu frank en vrij beoordelen of – en welke – maatregelen gerechtvaardigd zijn.
Iedereen kan zich nu weer onbekommerd afvragen – hoe moet onze toekomst eruitzien?
Wat zijn de grenzen waaraan de staat zich dient te houden bij het uitvaardigen van vrijheidsbeperkende maatregelen?
Hoe willen we omgaan met het bestrijden van de risico’s die onvermijdelijk op ons pad komen?
Welke dreiging rechtvaardigt welke dwangmaatregelen?
Willen wij echt dat de staat alle denkbare risico’s voor ons probeert uit te sluiten – ten koste van onze vrijheid?
Waar ligt de grens?
Wanneer houdt het op?
Wat zijn onze rechten?
Wat zijn de rechten die we onze kinderen nalaten?
Dankzij de avondklok kunnen we nu eindelijk die ene vraag stellen die maar niet wordt gesteld.
Al sinds het begin van de coronacrisis, gaat het alleen maar over de vraag: welke maatregelen zijn nodig?
Niemand die vraagt: wie bepaalt welke maatregelen worden genomen?
Voor iedereen is dat vanzelfsprekend: de overheid.
Het idee dat mensen – burgers, bedrijven, maatschappelijke instellingen, zorginstellingen – ook zelf zouden kunnen bepalen welke risico’s ze willen lopen, hoe ze om willen gaan met iets als een virus, welke maatregelen zij zelf het beste achten, welke overwegingen zij daarbij willen maken – dat idee wil maar bij niemand opkomen.
Nu we aan het einde van de rit zijn aangekomen – nou ja, bijna, het definitieve einde komt als de verkiezingen in maart worden uitgesteld – en door diezelfde overheid zijn opgesloten in ons huis, zal die vraag, mag je hopen, eindelijk worden gesteld.
Ik hoor de avondklok galmen.
Ding-dong-dic-tatuur.
Nu kan iedereen hem horen.
Over de auteur: Karel Beckman is freelance journalist, mede-auteur van De Democratie Voorbij (uitgeverij Aspekt, 2011) en auteur van De Staat Voorbij (Aspekt, 2017). Zijn website is The Friendly Society. Volg hem op Twitter.
Interessant
Digitale deceptie: hoe we gemanipuleerd worden door de media
Hoogleraar Paul Cliteur over digitale identiteit: ‘Gevaarlijke onzin die onze vrijheid afpakt’
Aantal verlammingen na Indiase poliovaccinatie vertwaalfvoudigd
Italiaanse politicus eist arrestatie Bill Gates en oogst applaus
Holocaust-overlevende waarschuwt: Grote Reset is erger dan Hitlers ‘meesterplan’
“Alles wat we weten over de behandeling van depressie, klopt niet”
Onderzoekers leggen link tussen HPV-vaccinatie en MS. Wat je moet weten voordat je de prik gaat halen
Plan voor enorm systeem voor gezichtsherkenning baart zorgen: ‘Dit was toch een complottheorie?’
81 artsen komen in verzet en schrijven brandbrief tegen coronabeleid: ‘Wij maken ons grote zorgen’