NineForNews.nl Vrij en onafhankelijk nieuws
In onderstaande video legt spreker en schrijver Neale Donald Walsch uit waarom je niet hoeft te rouwen om de dood omdat de dood niet echt is.
Dood is fictie en bestaat niet, aldus Walsch. “De dood kan niet plaatsvinden binnen jouw ziel, die blijft voortbestaan na het einde van wat je je fysieke leven noemt.”
Waarom nog verdrietig zijn om de dood van een geliefde, die niet echt is?
Dans op mijn graf
We kunnen rouwen om het verlies, maar het heeft geen zin om te rouwen om de dood, stelt Walsch.
Rouw niet om iemands dood, maar wees juist blij dat diegene blijft voortleven in dit oneindige process, voegt hij toe.
De laatste woorden van Neale’s eigen moeder waren: “Dans op mijn graf, beloof het me.”
En dat is wat hij deed.
Geen moment
Als je volledig ontwaakt bent, rouw je nooit meer om iemands dood, geen moment. Je rouwt misschien om jouw verlies, maar niet om zijn of haar dood, aldus Walsch.
Waarom zou je nog langer verdrietig zijn om iets wat niet is gebeurd?
Dit is volgens Walsch niet één of andere new age-filosofie. Hij merkt op dat vrijwel alle grote religies zijn opgebouwd rond het idee dat de dood niet bestaat en dat de ziel altijd blijft voortbestaan.
Bekijk de video van de Mindvalley University hieronder:
[Mindvalley]Vind je deze informatie interessant? Denk er dan aan het op je social media te delen
Leuk gezegd allemaal en misschien is het waar, maar de persoon die overlijd zie je NOOIT meer!
Zelf heb ik een mij zeer dierbaar persoon verloren nu 47 jaar geleden, ik kan daar nog steeds niet
over spreken zonder “vol” te schieten. Leuk gezegd dus allemaal, maar in de praktijk werkt dat niet!
Het werkt wel in de praktijk, maar de doorbloeding in je hersenen is niet optimaal. Verzadigd vet, gluten, aderplak, eiwitten, fluor.
Een dergelijk antwoord noopt mij om te denken, dat er een paar dingen ook niet zo bijster goed doorbloed zijn bij jouw, mijn beste onbekende vriend. Iemand verliezen en dan niet rouwen kan alleen, indien men voor deze persoon geen affectie voelde. De rest is larie en apekool !
ik had het hierover: maar de persoon die overlijd zie je NOOIT meer!
Hij heeft het dan ook niet over een idee omarmen, hij heeft het over de realisatie dat je niet het ego bent.
De prijs is erg hoog om iemand van wie je hield moet missen. Je verstand moet het uiteindelijk van je gevoel winnen.
Ieder mens die bewust is van deze fictie is bewust van zijn eigen bewustzijn.. zo bewust dat een dood en of dood gewoonweg niet bestaat in zijn bewuste weten .. alleen mensen die niet weten rouwen om een verlies.
niet dat rouwen een verkeert iets is, alleen men is zich niet bewust genoeg van dat andere iets..en dat moet men zelf ontdekken als men er voor open staat gaat men weten en zien en word het bewust van zijn eigen onsterfelijke bewustzijn.
Wie zal zeggen dat als je sterft eigenlijk opschuift in het parallelle bestaan , en dat je eigenlijk al vele malen dood bent gegaan alleen jou parallelle ik zet het verder voort en je niet eens weet dat je gisteren bent gestorven maar opeens weer ergens doorleefd in het zelfde universum alleen op een ander parallel vlak in je andere parallelle bestaan?
Osho gevolgd?
Weer zo’n kletsmajoor met een gevaarlijk verhaal. Natuurlijk bestaat de dood. Zo zit de natuur in elkaar.
Ja pas op, voor je het weet ga je onbezorgd leven. Of erger nog, je komt tot bloei.
Het verlicht zeer wel jou rouwproces als je weet en aangenomen hebt dat er enkel een fysieke dood bestaat.
Je weet dan , jouw geliefde leeft verder in de geestelijke wereld.
De rouw zal werkelijk verdwenen zijn als je ook in staat bent met de overledenen, je geliefden kunt blijven communiceren.
Het ligt in de bedoeling van de mensheidsontwikkeling dat elke mens dit vermogen zelf heeft te en kan ontwikkelen. Hij/zij hoeft enkel hiervoor de keuze maar te maken.
En de ontwikkeling zal starten.
Maar omdat je je geliefden op dit moment (nog), niet kunt volgen in de geestelijke wereld zal er gemis zijn!
Dus moet er gerouwd worden. Je kunt het niet wegdrukken. Je zult je verlies moeten verwerken.
als je morgen door je baas op straat wordt gezet, geen geld meer hebt , etc. dan sta je niet lachend op de volgende ochtend en zo van; “he leuk ik ben ontslagen” Je zult je verdriet beleven bij dit ontslag.
Je zult teleurstelling beleven. Dus is er rouw en levensproces. Dus is er verwerking van een verlies en levensproces.
Je kunt niet morgen naar Oss gaan en zeggen tegen de familie van de omgekomen kinderen nu in de Hemel zijn en ze maar blij Moeten zijn. Er is verdriet, diepgaand verdriet.
Die kinderen die nu in de Hemel zijn kunnen wel zoiets hebben; van mam en pap treur niet wij zijn hier nu gelukkig.
Ik zou pas echt rouwen om de dood als je dan niet echt dood bent.
Zozo… dus de dood bestaat niet (het is een overgang naar iets anders, een ander leven), maar volgens een andere filosofie bestaat het leven niet (of ten minste dat onze universum niet bestaat, maar een illusie is). Bestaat “het bestaan” dan eigenlijk wel?
Voor mij is dood zoals het neer meppen van een vervelende mug of het pletten van een huisspin in de slaapkamer. Hebben zij een hiernamaals? Of zijn wij mensen de enigen die dat unieke “recht” hebben? Omdat wij hieromtrent kunnen filosoferen met taal en inleving?
Je rouwt omdat er in een klap leegte ontstaat. Je rouwt dus omdat je iemand moet gaan missen.
En als er bewijs zou bestaan dat de dood niet plaats kan vinden binnen de ziel due voort blijft staan, dan zag het leven er in veel gevallen er rooskleuriger uit.
Gelooft men (deze meneer) erin of WIL men er hoe dan ook in geloven? Groot verschil
Beste Neale Donald Walsch,
Ik zal er verder nooit meer over praten, men moet het uiteindelijk zelf ontdekken.
De dood bestaat wel. Binnen nu en ongeveer 5 a 6 jaar wordt het duidelijk hoe het werkelijk zit. Deze dood is totaal, de mensen die hiermee te maken krijgen zullen nooit meer terugkeren. Let wel, ik zeg niet dat iedereen dat overkomt. Overigens was dit al heel lang bekend. Heeft niets te maken met of je wel of niet “goed” geleefd hebt.
Wat zijn dogma’s toch hardnekkig.
Jouw naam is treffend, mijn beste.
Jouw bijdrage is anders ook niet mals
Van leven ga je dood. Linksom of rechtsom.
Dat ik ( als dik vijftiger) vier jaar geleden er nog ‘ niet aan toe was’ aan het overlijden van mijn moeder en vader en er nog dikwijls een traan aan overlaat … heeft púúr met niet uitgewerkte issues te maken.
Issues die ík nog (steeds) moet fine tunen ondánks dat ik het concept leven/ dood denk te begrijpen ..
Het is altijd fijn als iemand weet hoe het in elkaar zit. Je zou bijna denken verzamel alle gelijkgestemden en richt een club op.
Hij lijkt best veel op Vader Abraham.
Je hebt alleen een lichaam voor dit aardse bestaan. Als je dood gaat bevrijd je ziel zich uit je lichaam en reist verder.