Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarVeel kinderen krijgen onnodig ADHD-medicijnen voorgeschreven. Het zijn vaak gewoon vroege leerlingen, zo blijkt uit een studie.
De onderzoekers zien een enorme overdiagnose van ADHD. In de meeste gevallen gaat het om kinderen die de jongsten in hun klas zijn. In 2003 was 7,8 procent van de 4- tot 17-jarigen in de Verenigde Staten gediagnosticeerd met ADHD. Tegen 2011 was dat percentage gestegen tot 11 procent. Liefst 20 procent van de jongens op de middelbare school was in dat jaar gediagnosticeerd met ADHD.
In Nederland is het aantal kinderen dat Ritalin gebruikt tussen 2004 en 2014 verviervoudigd. Het zou gaan om ongeveer 135.000 kinderen in 2014. De Gezondheidsraad stelde vast dat het aantal diagnoses is toegenomen en noemde de stijging van het Ritalin-gebruik zorgwekkend.
Cruciale rol
Uit een nieuwe studie die in Taiwan is gedaan blijkt dat het aantal kinderen dat wordt gediagnosticeerd met ADHD sterk afhankelijk is van de maand waarin ze geboren zijn. Jongens die in september geboren zijn hebben bijvoorbeeld veel minder vaak ADHD dan jongens die in augustus jarig zijn.
De wetenschappers zeggen dat leraren het gedrag van de oudere kinderen in veel gevallen vergelijken met dat van de jongere kinderen, die vaak tot wel een jaar jonger zijn.
“Kinderen die in augustus geboren zijn worden vaker gediagnosticeerd met ADHD dan kinderen die in september geboren zijn,” zei hoofdonderzoeker dr. Mu-Hong Chen. “Relatieve leeftijd speelt mogelijk een cruciale rol bij het risico om te worden gediagnosticeerd met ADHD en het krijgen van ADHD-medicatie.”
Geen echte ziekte
Dr. Chen benadrukte dat het van groot belang is dat de leeftijd van een kind wordt meegewogen tijdens de diagnose.
Een aantal neurowetenschappers is van mening dat de aandoening helemaal niet bestaat. Zij zeggen dat de meeste mensen gedurende hun leven sommige of alle symptomen vertonen. Eén van de meest vooraanstaande neurowetenschappers, dr. Bruce D. Perry, heeft bijvoorbeeld gezegd dat ADHD ‘geen echte ziekte is’.
Het onderzoek is gepubliceerd in het Journal of Pediatrics.
Interessant
Altijd grappig weer, die berichten over ADHD. Ooit heeft een juf in groep 1 beweerd dat mijn kind ook ADHD had; ik heb haar echt compleet uitgelachen. Ik heb gewoon een actief kind, dat op school haar energie niet kwijt kon. Veel buiten laten spelen, lekker veel zwemmen en andere sporten doen, en het was opgelost. Ze zit nu in groep 5 en kan gewoon aardig mee hoor. En ze sport nog steeds en speelt lekker buiten om haar energie kwijt te kunnen.
Onderwijzers hebben geen of heel weinig psychologie gestudeerd op de PA of universiteit.
Pedagogiek heeft heel weinig raakvlakken met psychologie. O.a. daardoor wordt er op scholen verkeerde diagnoses gegeven en niet alleen ADHD.
Ook al zijn die van september rustiger, ook zij kunnen daar last van hebben. Ik was zo’n kind en heb lang op mijn tenen moeten lopen om mee te kunnen doen. Altijd zesjes halen met veel moeite. Ik was altijd de jongste en de kleinste. Erg verlegen. Kreeg rood hoofd, als ik iets moest zeggen. Erg speels. Ben gestrand op de MAVO. Voor mij was het misschien beter geweest om een jaar extra te kleuteren.
Mijn zoon heb ik daarom extra laten kleuteren. Beetje hetzelfde type als mezelf, alleen hij was druk. Dus zelf aangegeven. Hij is van april. Dus vraag ik me af of het wel iets met maand te maken heeft. Ik heb er tot nu toe geen spijt van gehad. Wel twijfel gehad, omdat gedeelte vrienden over gingen. Dat wrong bij hem wel. Maar nu zie ik op de mbo goede resultaten en hij zit lekker in zijn vel. Heeft vrienden die gelijk zijn. Ik denk dat men meer moet opletten in welke fase kinderen zitten en welke ze al hebben doorgelopen. En inderdaad komt er ook een stukje psychologie bij kijken. Ik zocht altijd steun bij de sterkste van de klas. Wat niet altijd goed was. Had meer op mezelf moeten kunnen steunen of kinderen moeten kiezen die op hetzelfde niveau(niet qua leren, maar qua ontwikkeling) zaten. Maar ja, als je de jongste bent, heb je weinig te kiezen.
Een vriendin van mij is een weegschaal(september) en zij heeft echt ADHD. Kan vrijwel niks afmaken. Is altijd onrustig. Kan zich niet lang concentreren enz. Dus nog een keer een bewijs dat het niks met maanden te maken heeft. Zij was altijd de langste en misschien daarom altijd als de verstandigste gezien of zo. Ouder ingeschat in omgeving en is zich daar naar gaan gedragen? Dus een druk daardoor gekregen heeft. Er zijn kinderen die zich teveel gaan aanpassen wat men van hen verlangd.
Er wordt nu veel aandacht besteed aan drukke kinderen, maar stille kinderen of die zich perfect gedragen hebben net zo goed aandacht nodig. Geen stempeltjes(daar wordt een kind ongelukkig van), maar de juiste aandacht/tijd om het kind zichzelf te laten zijn/te ontwikkelen. En inderdaad kun je een druk kind beter laten sporten. Moet je dan wel weer een goede trainer hebben die het kind begrijpt. En ik denk dat daar de clou zit. Inleven in het kind en daar iets op aanpassen. Iets wat verwatert is door systeem. Het systeem heeft het liefste iedereen hetzelfde, want dat kost minder en is gemakkelijk te hanteren(controle) Kost ook minder energie.
Ik ben zelf leidster geweest van een beginnend voetbalteam(E) en daar zaten ook kinderen bij die adhd, autistisch enz zijn. Daarnaast ook nog verschillen in voetbalkwaliteiten. Een zooitje ongeregeld en dat werd me letterlijk door een vrouw van de trainer van een tegenpartij gezegd.(had ik sch*t aan)En toch heb ik van dit team 1 team gemaakt. We zijn net geen kampioen geworden(1 punt verschil en dat behaald terwijl we de eerste wedstrijden dik hadden verloren) en hebben alle toernooien(die kwamen pas later in seizoen) gewonnen. Moet wel zeggen: Het heeft me bergen energie/geduld/begrip gekost, maar het resultaat was verbluffend. Ben zelf geen voetbalster geweest(wel andere sport, maar wel een beetje verstand van voetbal/het spelletje), maar heb het puur door inleving van de kinderen voor elkaar gekregen(veel praten/inzicht geven) en ze geleerd dat het een teamsport is. Dat iedereen dus belangrijk was en dat ze met samenwerken kunnen winnen, ondanks de vele verschillen. Die kinderen zijn nu groot en nog steeds zeggen ze mij gedag in de winkel enz. Die onvoorwaardelijke energie die ik erin heb gestopt krijg je dus levenslang terug. En volgens mij werkt dat overal zo. Dus ja, er komt ook veel psychologie bij kijken. Dat wilde ik eigenlijk duidelijk maken. Misschien wel de reden, dat het Nederlands elftal het niet heeft gehaald.
Kinderen verdienen beter; een oproep voor een gezonde aanpak
van de ADHD-epidemie
http://www.nji.nl/nl/Download-NJi/ADHD-in-Nederland-NCRM.pdf