Spiritueel

Deze 3 mensen konden waarnemen terwijl ze klinisch dood waren

Help door dit artikel met jouw kennissen op je socials te delen!
Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Bijna-doodervaringen met correcte buitenzintuiglijke waarneming tijdens een klinische dood zijn onverenigbaar met een materialistisch wereldbeeld. In dit artikel aandacht voor drie minder bekende gepubliceerde casussen van dit type waarbij de waarneming bevestigd werd door een onderzoeker.

In de literatuur over bijna-doodervaringen wordt vaak melding gemaakt van BDE’s tijdens een hartstilstand met een correcte buitenzintuiglijke waarneming van de omgeving. Dit is ook niet zo verwonderlijk, omdat dergelijke casussen een grote anomalie vormen voor het materialistische wereldbeeld. Mensen worden geacht voor hun bewuste denkprocessen en waarneming afhankelijk te zijn van een actieve hersenschors en bij een hartstilstand is reeds na 4 tot 20 seconden sprake van een vlak EEG. Bewustzijn tijdens een toestand van klinische dood is daarom onmogelijk volgens de heersende neuropsychologische theorieën.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

Vreemd genoeg zijn er relatief weinig concrete casussen van BDE’s tijdens een hartstilstand met een correcte buitenzintuiglijke waarneming gepubliceerd. Casussen waarbij de waarneming ook nog bevestigd is door derden zijn zelfs nog zeldzamer.

De man die een naamplaatje kon lezen

In het boek ‘The Light Beyond’ van dr. Raymond Moody (2005) komt de volgende casus voor, afkomstig van een arts die contact met hem had opgenomen.

Een 49-jarige man kreeg een zware hartaanval. De betrokken arts probeerde hem uit alle macht te reanimeren, maar na zo’n 35 minuten gaf hij het op. Hij was al begonnen een akte van overlijden in te vullen, toen iemand hem erop wees dat er toch nog leven in de patiënt leek te zitten. De arts probeerde de man opnieuw te reanimeren en dit keer met succes.

De volgende dag wist de patiënt in kwestie hem tot in detail te vertellen wat er was gebeurd toen hij op de afdeling voor spoedeisende hulp lag. Wat de arts vooral opmerkelijk vond, was dat zijn patiënt een verpleegster wist te beschrijven die hem kwam assisteren. De man beschreef haar kapsel en wist zelfs haar achternaam te noemen, Hawkes. Die naam had hij tijdens een uittreding op haar naamplaatje gelezen.

De jas en de stropdas

De cardioloog dr. Maurice S. Rawlings (1991), verbonden aan een diagnostisch centrum in Chattanooga (Tennessee) beschrijft een geval van een patiënte in een ziekenhuis die last had van een steeds terugkerende pijn op haar borst. Zij was overigens zelf verpleegkundige van beroep. Men verzocht Rawlings om haar te onderzoeken, maar toen hij in het ziekenhuis aankwam, bleek ze niet op haar kamer te zijn. Uiteindelijk trof Rawlings haar bewusteloos in de badkamer aan. Ze bleek een zelfmoordpoging te hebben gedaan door middel van een soort ophanging.

De cardioloog paste externe hartmassage en mond-op-mondbeademing toe en haar kamergenote haalde er verpleegkundigen bij. Vervolgens diende men haar zuurstof toe door middel van een beademingsmasker. Toen haar elektrocardiogram werd gemeten, liet die een vlakke lijn zien.

Tot slot bracht men de patiënte op een brancard naar de intensive care waar ze vier dagen in coma verkeerde. Ze herstelde daarna volledig en ging zelfs weer aan de slag als verpleegkundige. Overigens kon ze zich haar poging tot zelfdoding niet meer herinneren en was ook genezen van suïcidale neigingen.

Ongeveer op de tweede dag nadat ze uit haar coma was ontwaakt, vroeg Rawlings haar of ze nog iets wist van wat er gebeurd was. Ze bleek te hebben waargenomen hoe hij zich voor haar had ingezet. Ze herinnerde zich dat hij zijn geruite bruine jas had uitgedaan en op de grond had gegooid en dat hij zijn stropdas met witte en bruine strepen had losgemaakt.

Stoppen met de reanimatie

De derde casus is ook van Rawlings. Het betreft een 73-jarige patiënt met een drukkende pijn midden op zijn borst. Voor hij de spreekkamer van Rawlings in liep, stortte hij in de gang in elkaar en viel daarbij met zijn hoofd tegen de muur. Hij ademde nog een paar keer hoestend, maar daarna hield hij op met ademen en onderging een hartstilstand.

Er volgde een moeizame reanimatie waarbij de man tot zes keer toe ging zitten, iedereen van zich afduwde, probeerde op te staan en vervolgens weer in elkaar zakte. In feite betekende dit dat hij zes keer achter elkaar klinisch dood was. Na de zesde keer hield dit patroon gelukkig op en de patiënt kwam weer helemaal bij kennis.

De man vertelde Rawlings na afloop dat hij zich herinnerde hoe de arts voorafgaand aan de zesde reanimatiepoging tegen een collega had gezegd: “We proberen het nog één keer. Als de elektroschok dit keer niets oplevert, stoppen we ermee.” Hij hield Rawlings voor: “Wat bedoelde u daarmee: …stoppen we ermee! Dat was ik waar u mee bezig was.”

Uiteraard was de herinnering ook in dit geval correct. Rawlings stelt dat de man hem fysiek onmogelijk had kunnen horen omdat hij op dat moment klinisch dood was.

[T. Rivas]

5 1 stem
Beoordeel dit artikel

Interessant

Vond je dit artikel belangrijk?
Klik hieronder en deel het op je Socials!
+
Meld je aan op onze gratis PUSH meldingen
Aanmelden
?
+
Volg ons op ons gratis Telegram kanaal
Volg Ons
?
+
Steun ons met een vrijwillige bijdrage
Doneer
?

Robin de Boer

Robin de Boer (1983) heeft Economische Geografie gestudeerd aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij is sinds juni 2014 werkzaam als hoofdredacteur van NineForNews.
guest

8 Reacties
Oudste
Nieuwste Meeste stemmen
Inline Reacties
Alle reacties zien
peter
peter
9 jaren geleden

“Ongeveer op de tweede dag nadat ze uit haar coma was ontwaakt, vroeg Rawlings haar of ze nog iets wist van wat er gebeurd was.”

Ongeveer op de tweede dag? Mij lijkt dat je sceptici een panklare voorzet voor open doel geeft als je niet eens dit soort simpele trivia duidelijk kunt reproduceren.

David
David
9 jaren geleden

Als je zelf zo’n uittreding wilt ervaren kan je dat doen met DMT. Dit is een stofje dat van nature al in je hersenen zit.

Zoek maar eens op wat de ervaringen zijn van mensen die dit nemen, het zijn bizarre, hyperrealistische ervaringen.

Emotioneel filmpje professor: https://www.youtube.com/watch?v=MxvQusr9cwc&index=1&list=FLv0s6ibTc8Efrl2D1cfGmFw

Raj
Raj
9 jaren geleden

Het is of in 2013 of 2014 geweest dat er een programma van NTR Akademie op tv was (een hele reeks), waarbij een Nederlandse cardioloog (bekend in Ned en buitenland) aan het woord kwam en vertelde dat hij een boek geschreven had over patiënten met BDE. Hij hield een lezing in een kerk, waarbij meerdere (ex)patiënten aanwezig waren. De beschrijvingen van de ervaringen waren uitermate gedetaileerd dat er absoluut geen twijfel meer bestond over het verschijnsel BDE.

Uiteraard zullen er altijd sceptici zijn, maar tegen hen zou ik willen zeggen: “Er is meer tussen hemel en aarde dan wij beseffen”.

NOOT:
Wetenschappers weten nog steeds niet hoe het overgrote deel van de hersenen werken. AI (Artificial Intelligence) heeft nog een lange weg te gaan.

adam
adam
9 jaren geleden

Tja… scepsis houd je altijd, maar de wetenschap blijft er maar moeite mee hebben, van iets wat buiten hun boekje gaat van wat ze geleert hebben. dat er ook nog zo iets bestaat als geest/bewustzijn, dat NIET gebonden is aan een fysiek lichaam.

Back to top button
8
0
We lezen graag je reactie!x