Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarIn het boek Opening Heaven’s Door vertellen overlevenden van scheepsrampen, vliegtuigcrashes en aanslagen hoe ze op mysterieuze wijze in veiligheid werden gebracht. Er zijn veel verhalen van soldaten die tijdens de Eerste Wereldoorlog werden bijgestaan door een spookachtige verschijning.
Soldaat George Maxwell raakte tijdens de oorlog zijn eenheid kwijt. Hij wist niet waar hij was en had geen idee waar de vijandelijke linies zich bevonden. De doodsbange Maxwell wilde een willekeurige kant oplopen toen hij een stem hoorde: “Ga zitten en wacht.” Maxwell gehoorzaamde, waarna één van zijn strijdmakkers hem later in een krater vond.
De Anglo-Ierse ontdekkingsreiziger Ernest Shackleton kwam begin 1915 op weg naar Antarctica met zijn schip vast te zitten in het zeeijs. Samen met twee bemanningsleden zwierf Shackleton over het onherbergzame Antarctica. Op een gegeven moment werden de drie mannen zich bewust van een aanwezigheid die hen begeleidde.
Deze Derde Man leidde het gezelschap veilig naar een walvisstation. Veel ontdekkingsreizigers, zeelieden, duikers en bergbeklimmers hebben deze Derde Man gezien in tijden van nood. De aanwezigheid bracht mensen in veiligheid of stelde ze gerust.
De wetenschap probeerde deze verhalen te verklaren en kwam met verschillende theorieën. De verschijningen waren volgens wetenschappers te wijten aan het slaaptekort van de soldaten. Opvarenden zouden als gevolg van een zonnesteek of uitdroging hebben gehallucineerd. Hebben ze echter ook een verklaring voor de mensen die gevangen zaten in de Twin Towers?
Drie overlevenden van de aanslagen op 11 september 2001 hebben onafhankelijk van elkaar verklaard dat ze door een aanwezigheid zijn gered. Eén van hen werd door een muur van vuur naar de trappen van de noordelijke toren geleid.
Een tweede overlevende werd gerustgesteld toen hij onder het puin lag. Een derde persoon, die onder een stuk beton gevangen zat, kreeg bemoedigende bezoekjes van een aanwezigheid die ze omschreef als een monnik.
In 1989 werden twee bergbeklimmers op de Kangchenjunga in India zich bewust van een vriendelijke Tibetaanse vrouw. Lou Whittaker omschreef haar als ‘een vriendelijke geest’ in het basiskamp. Ze hield hem drie maanden lang iedere avond gezelschap.
Zijn vrouw Ingrid was op weg van de bergtop naar het basiskamp toen ze last kreeg van hoogteziekte. Ze lag dagen achtereen in een tent, waar ze overdag naar eigen zeggen werd verzorgd door een Tibetaanse vrouw. “Ze droeg een hoofdsjaal en een lange jurk,” zei Ingrid Whittaker. “Ze zag er tweedimensionaal uit, als een silhouet, en stelde me gerust.” Pas maanden later besefte het stel dat ze waren bezocht door dezelfde etherische vrouw.
Interessant
En Hans en Grietjes wezen hun de weg naar buiten!!
“De doodsbange Maxwell wilde een willekeurige kant oplopen toen hij een stem hoorde: “Ga zitten en wacht.” Maxwell gehoorzaamde, waarna één van zijn strijdmakkers hem later in een krater vond.”
Uiteraard zijn verhalen uit de jaren ‘stillekes’ te verifiëren?
Het is grappig hoe we leren om ervaringen onder te verdelen in categorieën zoals “echt” en ‘fantasie”, terwijl iedere ervaring in wezen door onze hersenen niet wordt opgedeeld in echt of onecht.
Herinneringen aan het verleden, iets wat niet bestaat (er is alleen het hier en nu), zijn ook niet meer dan emotionele fantasieën en verhalen die we met onszelf afspreken, waarbij we bepaalde aspecten steeds weer herhalen.
Als we bijvoorbeeld dromen, en zeker als het gaat om lucide dromen, dan worden er in de hersenen allerlei gebieden actief net zoals overdag, onder andere de visuele cortex (terwijl er op dat moment totaal geen signalen via de ogen binnenkomen). Mensen die blind zijn dromen ook en ook bij hen wordt de visuele cortex dan heel actief. Tijdens een lucide droom worden er bv. ook neuronale verbindingen gevormd in de hersenen, net zoals wanneer we overdag bezig zijn met iets nieuws leren. Je kunt zwetend wakker worden als je in een droom gerend hebt of achternagezeten bent. Voor de hersenen is het allemaal “echt” want je ervaart wat je ervaart (daarom vormt er zich bv. ook spierweefsel door in een lucide droom te ervaren dat je rent of je wordt zwetend en hijgend wakker).
Er is niet zoiets als een objectiveerbare, “fysieke” werkelijkheid buiten ons om. Er bestaan alleen bewustzijn en ervaringen en het is volstrekt onzinnig (en tegelijkertijd vaak ook wel leuk) om daar allerlei verklaringen en kwalificaties op te willen plakken. En natuurlijk is het ook gebruikelijk om de ervaringen van anderen te negeren, te ontkennen of als minderwaardig af te schilderen :-).
Bestaan er ook begeleidingsgeestem die je ervan af houden om
met iemand in het huwelijk te treden zodat je geen ongewenste
schoonfamilie erbij krijgt..?