Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarHet Tibetaans dodenboek is de naam die in het Westen is gegeven aan de vertaling van honderden teksten over sterven en wedergeboorte.
Naast teksten over drie bardo’s, of overgangsfasen van het sterven en wedergeboorte, bevat de verzameling beschrijvingen van de drie andere overgangsfasen: het leven, de droom en meditatie.
Het Bardo Thödol zoals het boek in het Tibetaans wordt genoemd is na eeuwenlang mondeling te zijn overgeleverd in de achtste of negende eeuw samengesteld door de Indiase mysticus Padmasambhava en op schrift gesteld door zijn partner Yeshe Tsogyal.
De tekst beschrijft het proces van overlijden en wedergeboorte in termen van de drie overgangsfasen of bardo’s. Bar do betekent letterlijk ‘tussen twee’.
Reïncarnatiecyclus
De eerste en kortste fase is de bardo op het moment van de dood, wanneer een diepe staat van bewustzijn, het heldere licht verschijnt (chi kha à bar do). Als de stervende in staat is dat als realiteit te herkennen wordt hij onmiddelijk bevrijd van de reïncarnatiecyclus.
Indien dat niet het geval is, en dat geldt voor vrijwel iedereen, begint de tweede staat van bardo (chos nyid bar do). Het verloren gaan van de persoonlijkheid als gevolg van het overlijden onthult een nieuwe realiteit. Deze keer niet als een helder licht, maar in de vorm van een mandala van 58 toornige godheden en een mandala van 42 vredelievende godheden. Ze verschijnen in de dagen na het overlijden in het bewustzijn van de overledene.
Vredig
Als ook deze realiteit niet herkend wordt, en dat geldt opnieuw voor vrijwel iedereen, breekt de derde bardo aan (srid pa i bardo). Dat is de bardo van het aardse bestaan waar men opnieuw wedergeboren wordt in één van de zes sferen: goden, halfgoden, mensen, dieren, hongerige geesten of de hel.
Volgens de boeddhistische traditie kan het tot een aantal jaren duren voordat men opnieuw wordt geboren. Het Bardo Thödol zou helpen vermogens te ontwikkelen waardoor deze levensfase niet als angstaanjagend, maar juist als vredig kan worden ervaren.
Karel de Grote
Het Tibetaanse dodenboek leert dat de doodservaring deel uitmaakt van de zin van het leven, niet als ongewild feit, eens, in de toekomst, maar als een voortdurend bewust en bereid zijn, waardoor leven pas werkelijk mogelijk wordt.
Het begrip reïncarnatie wint in het Westen steeds meer aan populariteit en mensen proberen te achterhalen wanneer en waar ze eerder hebben geleefd. Zo schrijft actrice Shirley MacLaine in haar boek The Camino dat ze in een vorig leven goed bevriend was met Karel de Grote. Ze wist naar eigen zeggen zelfs zijn toekomstige leven te achterhalen. Zo zou hij zijn teruggekomen als Olaf Palme, de Zweedse oud-premier met wie ze een liefdesrelatie had.
Ze had daarnaast een gedenkwaardig leven in Lemurië, waar Atlantis deel van uitmaakte tot het water kwam, maar dat is weer een heel ander verhaal.
Bron: Telegraph.co.uk via Visionair.nl
Gerelateerd:
- ‘Euthanasie heeft gevolgen voor een volgend leven’
- Schotse jongen herinnert zich vorig leven – ‘je komt gewoon weer terug’ (video)
- Nieuw-Zeelandse UFO-expert beschrijft hoe de ziel het lichaam binnengaat (video)
- Onderzoek naar leven na de dood (video)
- Herinneringen 11-jarige jongen bewijs voor reïncarnatie (video)
Interessant
zo iets vind ik leuk leerzaam .
Leuk stukje, alleen wanneer een mens verlichting/kaivalya/nirvana, of hoe je het ook wilt noemen, bereikt reïncarneer je hoogst waarschijnlijk niet. Volgens deze tekst blijf je altijd reïncarneren, lijkt mij een beetje onwaarschijnlijk.
[quote name=”Rb”]Leuk stukje, alleen wanneer een mens verlichting/kaivalya/nirvana, of hoe je het ook wilt noemen, bereikt reïncarneer je hoogst waarschijnlijk niet. Volgens deze tekst blijf je altijd reïncarneren, lijkt mij een beetje onwaarschijnlijk.[/quote]
Lees het nog eens.
Hoe zit het met de reincarnatie van dieren? Denk eens aan al die uitgetorven diersoorten.