Israelische grot werd gezien als poort naar de onderwereld

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

De Tweelingengrot in de buurt van Jeruzalem werd vroeger gezien als een poort naar de onderwereld, zo blijkt uit een studie door het onderzoeksinstituut Yad Ben-Zvi.

In de Griekse mythologie wordt de dochter van Demeter, Persephone, ontvoerd door Hades, de koning van de onderwereld.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

Nadat Zeus ingreep stemde Hades ermee in om Persephone terug te geven, maar niet voordat hij haar had overtuigd om de zaden van de granaatappel, een vrucht uit de onderwereld, te proeven. Toen ze er eenmaal van had geproefd kon ze zich niet volledig losmaken van het rijk van Hades zodat ze om de drie maanden moest terugkeren.

Lampen

Boaz Zissu van de Bar-Ilanuniversiteit stelt dat diepe grotten tussen de tweede en vierde eeuw na Christus werden gebruikt voor rituelen om toegang te krijgen tot de onderwereld.

In de Tweelingengrot zijn 42 lampen van klei uit de laat-Romeinse tijd ontdekt die waren bedoeld om Demeter te helpen bij de zoektocht naar haar dochter. Zissu en één van zijn studenten begonnen de grot in 2009 te verkennen. Ze troffen de lampen aan bij een 21 meter diepe schacht.

Onsterfelijkheid

De Arabische naam voor de grot is ‘Umm a Toamin’ (Moeder van Tweeling) omdat een onvruchtbare vrouw die water uit de grot dronk volgens een lokale legende vruchtbaar zou worden en geboorte zou geven aan een tweeling.

Dit verhaal is gerelateerd aan de broers Castor en Pollux (Dioscuri), zonen van Leda. Zij is in de Griekse mythologie de dochter van de Aetolische koning Thestius. Castor had een menselijke vader, terwijl Pollux de zoon van Zeus was.

Pollux wilde zijn onsterfelijkheid delen met zijn broer. Net als Persephone bevinden ze zich tussen de onderwereld en het leven op aarde. Het zou goed kunnen dat hun poort zich in een grot in de heuvels van Judea bevindt.

Contact

“Dit is het rijk waar de doden leven,” zei professor Daniel Schowalter van het Carthage College in Wisconsin. “Men verwachtte dat je een andere vorm van leven zou aannemen op het moment dat je stierf.”

“Het interessante is dat mensen in contact wilden treden met de wereld van de doden,” ging hij verder. “Het hele concept dat mensen in een ‘hel’ worden gestraft voor hun zonden is een christelijke interpretatie van het materiaal. Men verlangde naar contact, zoals dat ook vandaag de dag nog gebeurt. Mensen hadden er veel voor over om te proberen te begrijpen wat de doden te zeggen hadden.”

Bronnen: Haaretz.com en Huffingtonpost.com

Gerelateerd: