Large Hadron Collider levert eerste bewijs voor snaartheorie

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Een softwarefout is mogelijk verantwoordelijk voor het verhullen van extra tijdruimtedimensies bij de Large Hadron Collider.

Om de resultaten van de Large Hadron Collider te begrijpen wordt gebruik gemaakt van complexe computermodellen. Het gaat onder meer om simulaties van de deeltjesfysica tijdens proton-proton botsingen en de sterkte van de verschillende magnetische velden.

In een recent rapport werd aanbevolen het aantal decimalen in de software te verhogen. Dat heeft direct invloed op alle wiskundige constanten als e en pi, maar ook op fysieke constanten en de dimensies die worden gemeten door de detectoren.

Vreemd effect

Bij een meer nauwkeurige benadering van pi trad een vreemd effect op. De uitlijning van de banen van geladen deeltjes werd minder precies en de simulaties en feitelijke data bleken minder goed overeen te komen.

Dit zou niet moeten gebeuren; een exactere benadering zou moeten leiden tot een betere uitlijning en meer overeenkomsten.

Hogere dimensie

Wetenschappers zeggen dat natuurkundigen fouten hebben gemaakt bij het opstellen van de modellen en het schrijven van de code. Snaartheoretici wijzen echter op het bestaan van extra tijdruimtedimensies die worden voorspeld door de snaartheorie.

De snaartheorie is een theorie die poogt de vier fundamentele natuurkrachten in de natuurkunde (de elektromagnetische kracht, de sterke en zwakke kernkracht en de zwaartekracht) in één universele omvattende theorie onder te brengen. Ze is dus een kandidaat voor zogenoemde unificatietheorie.

In een ruimte die afbuigt naar een hogere dimensie kan de ogenschijnlijke waarde van pi afwijken van de waarde zoals we die in de realiteit om ons heen zien. De LHC heeft wellicht bewezen dat de theoretici al die tijd gelijk hadden. Meer gegevens zijn nodig om stevige conclusies te kunnen presenteren.

Bron: Guardian.co.uk

Gerelateerd: