Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarIn een oogwenk verschijnen er enorme rode flitsen boven een onweerswolk. De energetische vertakkingen die ontstaan zijn vijf keer zo groot als de Mount Everest en lijken op de tentakels van kwallen of engelenvleugels.
Deze mysterieuze fenomenen staan bekend als stratosfeerontladingen en zijn doorgaans niet met het blote oog waar te nemen.
Ze doen zich voor op 50 tot 100 kilometer hoogte, een deel van de atmosfeer dat te hoog is voor vliegtuigen en tegelijkertijd te laag voor satellieten. Er vindt een wisselwerking plaats tussen de ijle lucht en de krachtige elektrische velden.
Bij toeval
Piloten deden in de twintigste eeuw geregeld melding van de raadselachtige flitsen, maar hun anekdotes leidden niet tot wetenschappelijk bewijs. Stratosfeerontlading werd in 1989 bij toeval voor het eerst vastgelegd toen een professor van de Universiteit van Minnesota zijn camera op de lucht richtte om een raketlancering te filmen. Toen hij de beelden later terugkeek zag hij felle kolommen van licht boven de wolken. Ruimtevaartorganisatie NASA kreeg wind van de opnames en wilde ze laten onderzoeken. Inmiddels hebben wetenschappers nog veel meer stratosfeerontladingen vastgelegd.
Momenteel spreekt men van drie soorten van deze ontladingen: red sprites, blue jets en elves. Sprites zijn tot heden alleen nog waargenomen in de Verenigde Staten, Europa en vanuit vliegtuigen en met satellieten. Door waarnemingen met satellieten weet men intussen dat ze ook voorkomen in Afrika, Indonesië en Australië.
Red sprites zijn rode, zwakke, lichtgevende flitsen die zeer kort duren en weliswaar voor het oog zichtbaar zijn, maar die men niet kan volgen. Het zijn elektrische ontladingen boven buienwolken. Ze kunnen een hoogte bereiken van 95 kilometer.
Schumann-resonantie
Blue jets zijn blauwachtige stralen die schuin omhoog schieten en een hoogte van zo’n 40 tot 50 kilometer bereiken. Ze komen niet zo hoog als de rode sprites, maar lijken wel duidelijker. Ze schieten omhoog met zo’n 350.000 kilometer per uur en worden in verband gebracht met hagel in onweersbuien.
Elves tonen zich meestal als zich snel uitbreidende ringen van zwak licht in de ionosfeer boven grote onweersbuien. Ze ontstaan op de top van een bui en groeien uit tot 400 kilometer in diameter. Elves komen voor op een hoogte van 100 kilometer en duren gewoonlijk slechts één milliseconde. Het komt voor dat elves worden aangezien voor UFO’s.
In 1995 toonde Dennis J. Boccippio aan dat sprites sterk gerelateerd zijn aan de Schumann-resonantie, ook wel de hartslag van de aarde genoemd. Hij veronderstelde dat de data van de Schumann-resonantie kunnen worden gebruikt om te schatten hoe vaak sprites zich op onze planeet voordoen.
Bron: Wired.com Foto: Thomas Ashcraft
Zie ook: Niburu Schumann Resonantie Cursus augustus 2013
Gerelateerd:
- Meteorenstof maakt vreemde wolken (video)
- Zeldzame sprites boven Tsjechië
- Hartslag van de Aarde, Schumann resonantie, gedetecteerd vanuit de ruimte
- Onze verbinding met het universele veld
- Gigantische bliksemschichten reiken tot diep in de atmosfeer
Interessant
Als je in het radiospectrum luistert naar de hartslag van de aarde, is het of je de geluiden van een dolfijn hoort.De harslag van de aarde zit echt niet in een onweersbui.Ja in fantasialand.
blijft een vraag openstaan,hoe te fotograferen,hetzelfde geld voor ver- springende energie,n rond bomen en bloemen.je kan het zien, maar het is mij nog niet gelukt om het op foto,s te krijgen,wat wel leuk is in de lucht wolken vol met gezichten en dieren op foto,s te zetten.vooral de laatste tijd is het erg druk daarboven er is van alles te zien.
[quote name=”pietje bell”]blijft een vraag openstaan,hoe te fotograferen,hetzelfde geld voor ver- springende energie,n rond bomen en bloemen.je kan het zien, maar het is mij nog niet gelukt om het op foto,s te krijgen,wat wel leuk is in de lucht wolken vol met gezichten en dieren op foto,s te zetten.vooral de laatste tijd is het erg druk daarboven er is van alles te zien.[/quote]
Nou dat is toevallig, ik zag vandaag de kop van een grey in de wolken 🙂
Ik ben zelf een radio amateur, en ik weet dat als je naar de Schumann frequentie luistert (zeg maar de hartslag van de aarde) dat dat klinkt als een soort geluid dat je ook wel hoort van dolfijnen…als je weet hoe dat klinkt tenminste, heel apart, heel mooi!