Bijna tien jaar geleden opperde een Britse filosoof dat we in een computersimulatie leven die wordt aangestuurd door onze nakomelingen.
Een team natuurkundigen van de Universiteit van Washington heeft een test ontwikkeld om te onderzoeken of deze theorie stand houdt.
Hoogleraar filosofie Nick Bostrom publiceerde in 2003 een studie in Philosophical Quarterly waarin hij stelde dat de mensheid mogelijk in een computersimulatie leeft. Volgens hem moet tenminste één van de onderstaande drie redeneringen waar zijn:
- Het menselijk ras zal waarschijnlijk uitsterven voordat het de fase van posthumanisme bereikt
- Een posthumanistische beschaving is waarschijnlijk niet in staat om een aantal simulaties van zijn evolutionaire geschiedenis uit te voeren
- We leven vrijwel zeker in een computersimulatie
Door het huidige niveau van de technologie duurt het nog decennia voordat onderzoekers zelfs de meest primitieve simulaties van het universum kunnen uitvoeren. Het team van Washington kan naar eigen zeggen nu of in de nabije toekomst al testen of we in een computersimulatie leven.
Rooster-QCD
Supercomputers maken gebruik van een techniek die bekend staat als rooster-kwantumchromodynamica (rooster-QCD). Op basis van de fundamentele wetten van de natuurkunde die in het heelal gelden kan een fractie van het universum, op een schaal van een honderd triljoenste meter, worden gesimuleerd, aldus hoogleraar natuurkunde Martin Savage.
Later kunnen krachtigere simulaties op de schaal van moleculen, op celschaal en zelfs op de schaal van een menselijk wezen worden uitgevoerd. Het duurt volgens het team nog vele generaties voordat we beperkingen op fysieke processen leren begrijpen die erop zouden moeten wijzen dat we in een computermodel leven.
Supercomputers die berekeningen uitvoeren op basis van de rooster-QCD verdelen ruimtetijd in een vierdimensionaal rooster. Dat stelt onderzoekers in staat om de sterke kernkracht, één van de vier fundamentele natuurkrachten uit de natuurkunde, te bestuderen.
De sterke kernkracht is verantwoordelijk voor het samenbinden van quarks zodat deze hadronen kunnen vormen, zoals protonen en neutronen. Zij houdt ook de nucleonen (protonen en neutronen), waaruit de atoomkern bestaat, bij elkaar.
Parallelle universa
In huidige simulaties worden volgens Savage al sporen van deze beperkingen aangetroffen. Hij verwacht deze sporen ook terug te vinden in toekomstige simulaties. Deze sporen kunnen zich bijvoorbeeld aandienen als een zogeheten cutoff in het spectrum van hoogenergetische deeltjes.
Deze cutoff in energie van kosmische-stralingsdeeltjes staat bekend als de Greisen-Zatsepin-Kuzmin of GZK-limiet, de theoretische bovengrens van energie die kosmische straling kan hebben.
Als onze kosmos een computersimulatie is zou de straling de verschillende roosterpunten moeten volgen en niet gelijkmatig verspreid zijn, zoals je zou verwachten.
En als ons universum een simulatie is, kunnen degenen die de simulatie uitvoeren zelf ook simulaties uitvoeren, waardoor ze in feite andere universa creëren die parallel aan het onze bestaan. De vraag is dan of je met die andere universa kunt communiceren.
Bron: Washington.edu
Gerelateerd:
- Leven we in een virtuele werkelijkheid?
- Vreemde wereld van water wordt nog vreemder
- Zit het heelal tussen de oren?
- Ontsnappen neutronen naar spiegeluniversum?
- Elk zwart gat bevat een nieuw universum
Je mag in Nederland veel dingen niet zeggen. AD-journalist onthult in dit gesprek hoe erg het met ons land is gesteld
Kaag keert Nederlander de rug toe: ‘Het is niet betaalbaar en ook niet gezond’
Mysterieuze dreunen in Amerikaans stadje leiden tot theorieën over aliens
Buitenaardsen in Nazca en Cuzco (video)
Kijk: ook Fox News besteedt aandacht aan Lockstep-scenario Rockefeller Foundation
Andere anticonceptiepillen net zo risicovol
Singer-songwriter heeft oplossing voor pandemie: ‘Zet je tv uit’
Het verhaal achter ‘de wanhopige couppoging door de CIA in Turkije’
Geen complottheorie meer? Internationale top: ‘Zijn we klaar voor een Nieuwe Wereldorde?’