Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarMiljoenen jaren lang bleek de voortplantingsstrategie van de Australische juweelkever succesvol. Toen verscheen de Homo sapiens – en zijn gewoonte om lege bierflesjes in de natuur te dumpen – ten tonele. De kevers konden geen onderscheid maken tussen het bruine glas en het schild van potentiële partners. De mannetjes probeerden te paren met lege bierflesjes, tot het punt waarop de soort bijna op uitsterven stond.
Professor Donald Hoffman van de Universiteit van Californië in Irvine heeft 30 jaar onderzoek gedaan naar perceptie. Je zou zeggen dat mensen niet worden geconfronteerd met dergelijke problemen. We evolueren om te overleven: hoe scherper onze perceptie, hoe beter. Dat is niet het geval, legt Hoffman uit.
“Evolutie gaat niet over waarheid, maar over het maken van kinderen,” zegt hij. “Elk stukje informatie dat je verwerkt kost calorieën. Hoe meer informatie, hoe meer voedsel je moet eten. Een organisme ziet alleen datgene wat hij nodigt heeft om te kunnen overleven.”
Bureaublad
Hoffman gaat nog een stapje verder. Hij stelt dat onze perceptie niet nauwkeurig genoeg is om onderscheid te kunnen maken tussen objecten die op elkaar lijken. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat de objecten die we zien op welke manier dan ook gelinkt kunnen worden aan dingen die buiten onze bewustzijn bestaan, aldus de professor.
We vergelijken ons gezichtsvermogen vaak met een camera die een foto maakt door middel van licht dat weerkaatst wordt door een object. “Maar er zijn miljarden neuronen en biljoenen synapsen betrokken bij het weergeven van de 3D-objecten die we waarnemen,” zegt Hoffman.
Ons brein laat vaak details weg om energie te besparen. Hoffman trekt een parallel met een computer. “Als je een vierkant, blauw icoontje aanklikt om een document te openen, is dat document geen blauw, vierkant ding,” zegt hij. Op dezelfde manier zijn fysieke objecten die we zien slechts symbolen en is de ruimtetijd waarin ze lijken te bestaan niets meer dan een soort bureaublad van een computer waar de echte werkelijkheid achter verscholen ligt.
Gevangenis
Dat maakt ons perceptuele systeem volgens hem een conceptuele gevangenis. “Het is lastig om je een realiteit buiten de ruimtetijd voor te stellen, maar de wiskunde kan een opening maken in de muren van die gevangenis,” zegt hij.
Als we zoals Hoffman stelt geen enkele reden hebben om aan te nemen dat de fysieke wereld is zoals we die waarnemen, moeten we misschien het bewustzijn zien als het belangrijkste onderdeel van de realiteit, van waaruit de fysieke wereld oprijst.
Zonder waarnemer valt er niets waar te nemen, aldus Hoffman. De realiteit is volgens hem niets meer dan een netwerk van waarnemers. Door de dynamiek van dit netwerk te bestuderen krijgen we inzicht in de manier waarop we de fysieke wereld waarnemen.
[Wired]
Interessant
Sjapoo! En nu de mainstream in!
Tip: Holographic Universe van Michael Talbot
Larie koek, de fysieke wereld bepaald juist de mate van realiteit, ons bewustzijn vervormd die realiteit door het maken van aannames en verbeeldingskracht.
He He eindelijk de werkelijkheid gesproken maar geen die het echt begrijpt. Als mens ben je enkel vrij om heen te gaan waar je wilt maar als ben je aangekomen ben je weer slaaf van het systeem omdat ook het winkelcentra van het systeem is omdat je daar het systeem geld uit moet geven koop je waren die ook in het systeem gemaakt zijn door mensen uit hetzelfde systeem. Alle merken op de gehele wereld zijn van het systeem van auto, wasautomaat, computer en zelfs je fruit in de supermarkt omdat de supermarkt het systeem is maar ook de boer is het systeem. Je bent dus altijd gevangen in dat systeem wat ze ook wel de Matrix noemen. Je ontloopt ze dus nooit want als je een Marokkaanse snackbar heb moet die Marokkaan ook zijn waren komen bij het systeem.
Wie begrijpt dit??
WIE IS HET SYSTEEM???
Lijkt me een typisch geval van werk maken binnen het eigen vakgebied.
We kunnen allemaal eindeloos fantaseren over realiteit en perceptie,maar als het een “wetenschapper” is,wordt het al snel een hypothese en kan hij er flink mee verdienen door bodemloos onderzoek,of soortgelijken.
Los eerst maar eens die kwantummechanica dilemma’s op waarin de waarnemer de meting beïnvloed door slechts te kijken voordat we ons weer in een eindeloos parrallel universa discussie storten.
Aangezien we allemaal volledig automatisch leven en reageren,lijkt me dat het onderwerp van dit artikel zichzelf automatisch overbodig heeft gemaakt.