Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarHoewel het in theorie mogelijk lijkt om tijd steeds verder op te delen in kleinere stukjes, is de plancktijd of kwantumtijd volgens de huidige stand van de wetenschap de kleinste betekenisvolle eenheid van tijd.
Natuurkundigen stellen nu in een nieuwe studie voor dat de kleinste betekenisvolle eenheid van tijd een stuk groter is dan de plancktijd. Hierdoor veranderen de basisvergelijkingen van de kwantummechanica, die alle fysieke systemen op een zeer kleine schaal beschrijven.
“Het is mogelijk dat de kleinste tijdschaal in het universum in werkelijkheid veel groter is dan de plancktijd,” zei Mir Faizal van de Universiteit van Waterloo en Universiteit van Lethbridge in Canada. “Dit kan worden getest door middel van een experiment.”
Universum is meer een film
De plancktijd is zo kort dat hij nog nooit direct is waargenomen tijdens een experiment. Toch is er veel theoretische ondersteuning voor het bestaan van de plancktijd.
De onderzoekers richtten zich op de vraag of tijd een continue of een discrete grootheid is. “Wij stellen in ons onderzoek voor dat tijd een discrete grootheid is en we dragen ook manieren aan om dit te testen,” aldus Faizal.
Ze leggen uit dat de structuur van tijd eruitziet als die van een kristal en bestaat uit discrete segmenten die zich herhalen. Het argument dat tijd een discrete grootheid is suggereert dat onze perceptie van tijd als iets wat continu vloeit, slechts een illusie is.
“Het fysieke universum is meer een film, waarin afbeeldingen in elkaar overvloeien waardoor de illusie van bewegende beelden ontstaat,” zei Faizal.
Simulatiewereld
Je hersenen zijn in staat om beeld en geluid synchroon te laten lopen. Alle zintuiglijke waarnemingen worden zo verwerkt dat het lijkt alsof deze waarnemingen tegelijk plaatsvinden. In werkelijkheid is onze waarneming echter een simulatie van de werkelijkheid.
We worden pas na minimaal een halve seconde bewust van onze ervaringen. De wereld zoals wij die ervaren is dus een simulatiewereld. Wij stemmen onze bevindingen op elkaar af en daarom heerst de opvatting dat de wereld die wij ervaren de realiteit is.
De beroemde filosoof Plato beschreef onze wereld als kijkend naar schaduwen van de buitenwereld vanuit een grot. Het onderzoek is verschenen in The European Physical Journal C.
[Phys.org]
Interessant
Alle energie in het Universum bestaat uit VERBEELDINGSENERGIE, het Universum verbeeldt zichzelf !
Tijd is een singulariteit, oneindig groot en oneindig klein.
Volgens wetenschappers accelereert de uitdijing van het universum of zitten we in een zwaartekrachtgolf waardoor onze tijd iets langzamer gaat en het net lijkt als of het universum versneld.
Ruimtetijd gaat ons nog enorm verbazen.
Tijd en zwaartekracht zijn hetzelfde. Geen enkel verschil. Simpel aan te tonen,want in een zwaartekrachtveld zoals van de aarde lopen onze klokken trager dan daarbuiten. Het klopt dat de versnelde uitdijing van het heelal dat wij meten middels de zgn. roodverschuiving, in werkelijkheid ontstaat doordat de roodverschuiving optreed doordat het licht zo oud is dat het stamt uit een tijd waarin de tijd in het heelal sneller verliep. Of zoiets
Mensen hebben 2 tijden.
Tijd van Komen en tijd van gaan, de tijd die niemand op deze wereld zal ontgaan.