Prins Laurent: “Sinds mijn coma praat ik dagelijks met de doden”

Mooi bericht, ik geloof hierin, het geeft mij moed, hoop en vertrouwen.

”Als je van iemand houdt verdwijnt die band nooit.”

Word up, dit geloof ik zeker..

“Ik ben er zeker van dat ik op een dag al mijn dierbare overledenen terugzie.”

Een hoopvolle boodschap die hopelijk waar is.

Je dierbare terug zien? houd in dat er momenten zijn geweest dat je met je dierbare, er goede en slechte momenten zijn geweest, mogelijk heeft dat te maken dat men niet de mogelijkheid heeft gehad om elkaar zo goed te leren kennen dat het door een beëindiging van een leven van een dierbare plotsklap het leven werd beëindigt en dat men niet tot een resonantie van de dierbare tot volle bloei gekomen, als men tekenen of signalen ziet heeft het te maken met een herkenning die in het onderbewustzijn ligt opgeslagen, eigenlijk is HET [hetzelfde als men een geur ruikt die herinneringen oproepen] , en de gedachten naar een dierbare of een ervaring van een gebeurtenis de herinnering oproept, je kan dan spreken van met de dode praten waarmee men goede banden heeft gehad ,eigenlijk is het een emotioneel kracht die emotionele herinneringen oproepen ,het heeft te maken met onverwerkte emotie , waarin men hoopt je dierbare terug te zien om het af te maken wat men in het leven niet heeft kunnen bereiken met elkaar. een dierbare daarmee terug zien lijkt me daar niet zo waarschijnlijk, maar het is wel een mooie oplossing voor mensen die een dierbare missen en zo er aan denken met een soort emotie om zo in het reine te komen met hun eigen resonantie waarin men beperkt bleef tot het kennen van zichzelf, door stemmen of met dode te praten ,praat men met zichzelf met behulp van een dierbare, maar deze dierbare hebben de wereld achter zich gelaten, daar in hun wereld is er geen emotie meer, maar volledige stilte…rust , geen emotie meer,teken en signalen zijn herinnering sporen , onverwerkte signalen, zijn signalen van emotie met vleugels [gedachten/denken van praten met dode die men gekend heeft om zo een eigen emotie te verwerken van een Verlies…
hopen om elkaar terug te zien , ja of nee dat maakt dan niet meer zo uit , een evenwichtig emotionele evenwicht kan dan stemmen of met dode praten een uitkomst wezen voor emotionele evenwicht. het is een Proces… alle dierbare aan de andere kant, zullen ze geen emotie kennen dat zou te menselijk zijn, aan gezien dat ze het menselijke bekleding niet meer hebben, hebben ze ook geen emotie met de nog menselijke in leven zijnde mensen die verlies moeten verwerken, dat is daar niet meer aanwezig..
het is een praten of tekenen of signalen,, maar zijn in wezen herinnering sporen van het verleden.. van Zichzelf met behulp.. van gedachten en denken.. tekenen signalen geuren ezv..