Psychiatrische medicijnen tegen depressie, slapeloosheid en angststoornissen zijn in de westerse wereld doodsoorzaak nummer drie, na hart- en vaatziekten en kanker. Dat is gebleken uit een groot literatuuronderzoek.
In Nederland wonen bijna 1,5 miljoen mensen die de meest voorgeschreven psychofarmaca slikken: angstremmers, antidepressiva en kalmerende middelen.
Verslaafd
De medicijnen hebben vaak alleen maar effect op de korte termijn en ook gebeurt het geregeld dat patiënten eraan verslaafd raken. Bovendien hebben ze gevaarlijke bijwerkingen, zo stelt Peter Gøtzsche van de Universiteit van Kopenhagen en de Cochrane Collaboration, een onafhankelijk onderzoekscentrum dat wetenschappelijk bewijs voor reguliere medische behandelingen bestudeert.
Antipsychotica, die vaak worden gegeven om storend gedrag van patiënten te onderdrukken, verhogen het risico op hart- en vaatziekten, diabetes en beroertes. De meeste psychofarmaca verhogen de kans op vallen. En antidepressiva kunnen een onregelmatige hartslag veroorzaken die dodelijk kan zijn.
15 keer zo hoog
Daarnaast is het aantal zelfmoorden onder mensen die antidepressiva slikken, 15 keer zo hoog als uit de officiële cijfers blijkt. Na bestudering van alle gepubliceerde en ongepubliceerde gegevens komt Gøtzsche tot de conclusie dat psychiatrische medicijnen in het Westen de derde doodsoorzaak zijn.
Lees ook Gøtzsche’s boek Dodelijke medicijnen en georganiseerde misdaad, dat hier verkrijgbaar is.
Iraanse marine redt Amerikaans vrachtschip
Pentagon-filmpje met ‘belangrijke informatie’ over terroristen blijkt 10 jaar oud
Cannabiszalf veelbelovende behandeling tegen ebola
Nibiru…? The Movie (video)
Bijna helft voedsel bevat pesticiden, ook biologische producten
In Groot-Toronto zijn deze maand al 5 artsen gestorven: wat is er aan de hand?
Bill Gates bezit inmiddels 100.000 hectare landbouwgrond, en hij heeft de smaak te pakken
Schutter congreslid Gabrielle Giffords: “Ik ben slachtoffer van MK-ULTRA, overheid heeft chip bij mij ingeplant”
EU is blok aan ons been en strop om onze nek. Waar wachten we nog op?