Verborgen gehouden door de vrijmetselaars: de man die in de toekomst leefde

Help mee door dit met anderen op je social media te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Paul Amadeus Dienach was een Zwitsers-Oostenrijkse leraar met een zwakke gezondheid. Zijn vader kwam uit het Duitstalige gedeelte van Zwitserland en zijn moeder kwam uit Oostenrijk. Dienach reisde in de herfst van 1922 naar Griekenland, nadat hij na een ingrijpende ziekte een jaar lang in coma had gelegen. Hij hoopte dat het klimaat hem goed zou doen.

In Griekenland gaf Dienach Franse en Duitse les. Eén van zijn studenten was George Papahatzis. Voordat Dienach in 1924 stierf, vertrouwde hij zijn dagboek toe aan Papahatzis. Hij wilde graag dat het dagboek werd vertaald in het Grieks.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

In eerste instantie dacht Papahatzis dat Dienach een roman had geschreven, maar hij besefte al gauw dat de aantekeningen een dagboek vormden… uit de toekomst.

Het jaar 3906

Dienach leed aan encephalitis lethargica of epidemische slaapziekte, waardoor hij soms erg last had van slaapzucht. Toen hij in een ziekenhuis in Genève een jaar lang in coma lag, claimde Dienach dat hij in het lichaam van iemand anders terecht was gekomen: Andreas Northam die in het jaar 3906 leefde.

Toen hij uit zijn coma was ontwaakt vertelde Dienach aan niemand wat hij had meegemaakt. Hij schreef alles wat hij had gezien op in zijn dagboek. Het was voor Dienach niet gemakkelijk om het jaar 3906 te beschrijven. Veel dingen die hij zag kon hij niet plaatsen. Hij was niet bekend met de termen, de technologie en het evolutionaire pad dat de mensen hadden gevolgd.

De mensen uit het jaar 3906 waren bekend met Dienachs medische aandoening en vertelden hem over de historische gebeurtenissen die hadden plaatsgevonden tussen de 21e en 39e eeuw. Papahatzis deed er 14 jaar over om het werk van Dienach te vertalen.

Vrijmetselaars

In 1944 werden de notities van Dienach in beslag genomen door het Griekse leger. De stukken waren verdacht omdat ze in het Duits waren geschreven. De soldaten vertelden Papahatzis dat hij het dagboek op een later moment terug zou krijgen. Dat gebeurde niet, maar de vertaling was inmiddels al klaar.

Papahatzis probeerde in Zwitserland tevergeefs familieleden van Dienach op te sporen. Waarschijnlijk had hij in Griekenland nooit zijn echte naam gebruikt. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog gaf Papahatzis het vertaalde dagboek aan enkele van zijn vrienden; vrijmetselaars, theosofen en professoren.

Protest

Het dagboek werd bewaard door de loge waar Papahatzis lid van was en uitermate serieus genomen door de vrijmetselaars. Hij besloot het dagboek uiteindelijk te publiceren. Door fel protest uit kerkelijke hoek en dankzij de val van de dictatuur werd de eerste editie afgekeurd. Niemand wilde weten wat er in de toekomst zou gebeuren in een tijd waarin het zo slecht ging met het land.

In 1979 volgde een tweede editie, maar het boek verdween al snel uit de roulatie. Papahatzis stierf uiteindelijk en zijn familie wilde zijn werk niet voortzetten.

Pas 22 jaar later raakte Radamanthis Anastasakis, een hoge Griekse vrijmetselaar, geïnteresseerd in het dagboek. Hij besloot het boek op kleine schaal te publiceren. In een aantal vervolgartikelen wordt dieper ingegaan op de inhoud van het 1000 pagina’s tellende dagboek.

[Ancient Origins]

Lees meer over:
dagboek dictatuur Griekenland slaapziekte Tweede Wereldoorlog vrijmetselaar