Hoogleraar Jolanda de Vries van de Radboud Universiteit werkt geheel op eigen kracht, zonder de farmaceutische industrie, aan een medicijn tegen kanker, dat al in ons eigen lichaam beschikbaar is.
Voor haar onderzoek heeft De Vries deze week de Huibregtsenprijs 2017 ontvangen. Ze onderzoekt de rol van zogeheten dendritische cellen in de afweer tegen kanker.
Dergelijke cellen spelen een belangrijke rol bij afweerreacties en patrouilleren in ons bloed tegen allerlei ziekteverwekkers.
Nauwelijks bijwerkingen
Bij kanker ondergaan ze een ingewikkeld proces waarna ze uiteindelijk stukjes van de ziekteverwekker presenteren aan T-cellen, die de kankercellen vervolgens kunnen aanvallen.
Ze ontwikkelde vanuit dendritische cellen een vaccin tegen kanker. Omdat zo’n vaccin bestaat uit lichaamseigen cellen zijn er nauwelijks bijwerkingen.
De cellen worden bij een patiënt afgenomen en vervolgens blootgesteld aan tumoreiwitten. Daarna worden de cellen weer teruggegeven aan de patiënt, waardoor de T-cellen gericht kankercellen gaan aanvallen.
Vergoed
Het grote voordeel van deze therapie is dat op deze manier kankercellen door heel het lichaam worden aangevallen.
De Vries is momenteel de enige ter wereld die studies met vaccins op basis van natuurlijke dendritische cellen bij patiënten uitvoert.
De behandeling wordt ook nog eens uit de basisverzekering vergoed. Het geeft aan hoe uniek en belangrijk dit werk is.
Bekijk ook onderstaand filmpje over het werk van dr. De Vries:
[RU]
Het bedrog van kankerbestrijding (video)
Oudste sterrenkaart ter wereld gevonden in Japanse graftombe
Mensen hebben geen idee wat het inhoudt als je je aanmeldt als orgaandonor. Zet deze datum alvast in je agenda
De piramides van Montevecchia (video)
Studie: Melkweg huisvest meer dan 30 actieve buitenaardse beschavingen
Verwacht grote veranderingen tijdens zeldzame astrologische samenstand
Sky News doet wat NOS nalaat: berichten over recordkou in Nederland
Trump is nog in de race, bewijzen voor fraude stapelen zich op
Mensen zakken zomaar in elkaar, onverklaarbare donker wordende overledenen: wat is er toch aan de hand?