Wat je niet mag weten over je eten: kerstdiner uit de supermarkt

Help anderen door dit met je vrienden op je socials te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Het Belgische weekblad Humo deed kerstinkopen in de supermarkt en liet er een gerenommeerde voedingsexpert naar kijken.

Als jouw kerstmaaltijd ook uit de supermarkt komt, pas op: misschien heb je na het lezen geen honger meer.

In haar boek Slik je dat? Wat je niet mag weten over je eten legt Joanna Blythman uit welke onsmakelijke chemische trucs de voedingsindustrie met ons eten uithaalt.

Giftig

Vezels die op sinaasappelpulp lijken doen ons sap ‘natuurlijker’ ogen en met ‘vleeslijm’ worden nephammen geboetseerd uit brokken separatorvlees (vleesresten van uitgebeende karkassen).

In de eindejaarsperiode worden we verblind door grote letters bovenaan op de verpakkingen: ‘luxe’ of ‘delicatesse’.

Er werd onder meer eendenpastei gekocht. Aan de pastei zijn soja-eiwitten en een vleesvermeerderaar toegevoegd.

Blythman: “Soja-eiwitten worden gewonnen door sojameel te wassen in aluminiumtanks. Tijdens dat proces kan aluminium, dat slecht is voor het zenuwstelsel en de hersenen, in het product terechtkomen.”

“En ook het oplosmiddel hexaan, een component van lijm en cement, wordt bij de extractie van soja-eiwitten gebruikt. Hexaan is giftig voor het zenuwstelsel,” voegde ze toe

Oplichterij

Op ingrediëntenlijsten betekent het woord antioxidant vaak gewoon conserveermiddel, aldus Blythman.

“Slimme fabrikanten gebruiken geen E-nummers meer tegenwoordig: veel te afstotend.”

We komen ook haringkaviaar tegen. “Dit zijn een soort geleibolletjes waarin haringvlees zit, en vooral water,” zegt Blythman. “En verder het conserveermiddel xanthaangom. Dit is echt oplichterij.”

Tussen de eindejaarsboodschappen vinden we ook ‘verse macarons’ die een maand houdbaar zijn en vol conserveermiddelen zitten.

De verpakking zegt ‘zonder kleurstoffen’, maar bij de ingrediënten staat ‘natuurlijke rode kleurstof’.

Zware metalen

Een rekbaar begrip, aldus Blythman. Een kleurstof kan natuurlijk zijn, maar de extractie kan ook via chemische processen gebeuren.

Stel dat de rode kleurstof paprika-extract (E160c) was, dan is dat op chemische wijze gewonnen uit gedroogde paprika, met hulp van methanol, ethanol, aceton, hexaan, dichloormethaan, ethylacelaat of propaan-2-ol.

Wettelijk mag de kleurstof dan ook nog eens sporen bevatten van die oplosmiddelen én van de zware metalen lood, kwik en cadmium.

Nooit eerder werd ons zoveel supermarktwild naar het hoofd geslingerd. Zelfs budgetsupermarkten verkopen nu wild, vaak ingevroren.

“Ik heb in slachthuizen gezien hoe men met magnetrons ontdooit, versnijdt en weer invriest,” zegt Blythman. “Terwijl de huisvrouw denkt dat je nooit iets twee keer mag invriezen!”

Boekentip: Slik je dat? Wat je niet mag weten over je eten

[Humo]

Lees meer over:
conserveermiddel E-nummer kerst kerstdiner supermarkt