Voyager 1 nadert de laatste grens (video)

Help ons door dit met je kennissen op je social netwerk te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

De Amerikaanse ruimtesonde Voyager 1 reist al bijna 35 jaar door het zonnestelsel. Op een dag, zo hopen wetenschappers, zal de sonde de interstellaire ruimte bereiken.

Mogelijk breekt die dag binnenkort aan. De detectoren van Voyager registreerden onlangs een plotselinge toename in geladen deeltjes uit het universum.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

Die deeltjes werden bij supernova’s het universum ingeslingerd, maar dringen nauwelijks door tot het zonnestelsel door de invloed van de zon.

Heliopauze

Met de rand van het zonnestelsel wordt de rand van de heliosfeer bedoeld, het gebied waarin de zonnewind de overheersende stroom van deeltjes is. De zonnewind bestaat uit geïoniseerde deeltjes afkomstig van de corona van de zon. Deze kunnen in de magnetosfeer van de aarde magnetische stormen doen ontstaan die invloed kunnen hebben op draadloze communicatiesystemen.

Het gebied wordt begrensd door de heliopauze. De heliopauze is het gebied waar de kracht van de zonnewind zo sterk is afgenomen dat hij wordt meegesleurd door de deeltjes die het interstellair medium vormen. Hierna eindigt de invloed van ons zonnestelsel.

Waar de snelheid van de interstellaire ruimte subsonisch wordt ontstaat een boegschok, analoog aan de boeggolf van een schip. Hier worden de interstellaire deeltjes om ons zonnestelsel heen geleid. Bij de rode reus Mira in het sterrenbeeld Walvis kan men duidelijk een boegschok en een heliopauze waarnemen.

Grens

“Tussen januari 2009 tot januari 2012 is het aantal geladen deeltjes geleidelijk met 25 procent gestegen,” zegt Ed Stone van het California Institute of Technology in Pasadena. “Maar sinds 7 mei nam de kosmische straling ineens toe met vijf procent per week en negen procent in een maand.”

De Voyager bevindt zich nog in ons zonnestelsel, maar lijkt de laatste grens te naderen. Het is duidelijk een gebied waar veel dingen veranderen. Hoe dichter de sonde de grens nadert, hoe sneller het aantal zonnedeeltjes dat gemeten wordt moet zakken. Dat is nog niet gebeurd.

Het magnetische veld rond Voyager zal van richting veranderen ten opzichte van het magnetische veld van de zon en zich aanpassen aan het nieuwe en onbekende magnetisme van de interstellaire ruimte. Dat is ook nog niet gebeurd.

Goede staat

Ook Voyager 2 is bezig met een reis richting de sterren, maar ligt enkele miljarden kilometers achter op Voyager 1. Beide ruimteschepen verkeren in goede staat.

“Toen Voyager 1 en 2 in 1977 werden gelanceerd was het ruimtetijdperk 20 jaar oud,” merkt Stone op. “Velen van ons droomden ervan om de interstellaire ruimte te bereiken, maar we hadden geen idee hoelang de reis zou duren en of ze het zouden redden.”

Voyager 1 is momenteel bijna 18 miljard kilometer van de aarde verwijderd. De gegevens doen er ruim 16 uur over om de aarde te bereiken. De sonde zal nog zeker tot 2025 blijven zenden.

Bron: Nasa.gov

Gerelateerd:

• Rand zonnestelsel bestaat uit magnetische bellen
• Voyager’s boodschap, van hersengolven tot Sumerische groet
• Het gehele zonnestelsel maakt grote veranderingen door
• Strauss-Kahn, het symbool 555 en het Washington Monument

Lees meer over: