De Amerikaanse schrijver Dannion Brinkley deelt zijn bijna-doodervaringen in het boek Saved by the Light. Hij legt uit dat hij op 17 september 1975 in zijn woning werd getroffen door de bliksem.
Hij was bijna een half uur klinisch dood. Tijdens die periode trad hij naar eigen zeggen uit zijn lichaam en kon hij zijn omgeving nauwkeurig waarnemen.
Brinkley zag zijn leven aan zich voorbij gaan en kwam in aanraking met wezens die hem toekomstvisioenen lieten zien en zijn levensmissie met hem bespraken. Hij keerde terug naar zijn lichaam en ontwaakte in het ziekenhuis. Sinds deze bijna-doodervaring zou hij beschikken over paranormale vermogens.
In mei 1989 werd Brinkley na een hartaanval opnieuw opgenomen in het ziekenhuis, waar hij zijn tweede bijna-doodervaring had. Hij zag opnieuw zijn leven aan zich voorbij gaan en werd door een wezen meegenomen naar een plaats waar aangename geluiden en geuren werden verspreid.
Op 17 september 1997 onderging Brinkley een hersenoperatie en had hij zijn derde bijna-doodervaring. Hij legde uit dat hij naar een ‘blauw-grijze plek’ reisde, waar hij soldaten en martelaren zag. Er waren volgens hem ook mensen die niet in staat waren om te vergeven.
Gerelateerd:
- Herinneringen aan bijna-doodervaring ‘echter dan echt’
- Amerikaanse vrouw ‘rook God tijdens bijna-doodervaring’
- Buitenzintuiglijke waarneming wetenschappelijk bewezen
- Kan kwantummechanica bijna-doodervaringen verklaren? (video)
- Neurochirurg na BDE: bewustzijn bestaat buiten het brein
De elementen, wat zegt hun kracht over jou? – Channeling 03-05-2022
Het verzwegen verhaal over kanker
In Australië is een ‘extreme nieuwe wet’ van kracht
Astronomen onderzoeken mysterieus object in de ruimte
Kuipers: testuitslagen en productiedetails coronavaccins zijn ‘niet met een breder publiek te delen’
Indiase man plant eigenhandig 550 hectare bos
Duitse gezondheidsminister: ‘Trump heeft gelijk met kritiek op WHO’
FVD doet wat alle partijen nalaten: vragen stellen over omstreden Rothschild-deal
Zo wordt ons coronabeleid gemaakt: ‘verzin maar wat argumenten’ om mensen onder de duim te houden